„Ludu Warszawy! Do broni! Niech ludność cała stanie murem wokół Krajowej Rady Narodowej, wokół Warszawskiej Armii Podziemnej. Uderzcie na Niemców. Udaremnijcie ich plany zburzenia budowli publicznych. Pomóżcie Czerwonej Armii w przeprawie przez Wisłę. Przesyłajcie wiadomości, pokazujcie drogi. Milion ludności Warszawy niechaj się stanie milionem żołnierzy, którzy wypędzą niemieckich najeźdźców i zdobędą wolność” – tak w lipcu 1944 roku nawoływało nadające z Moskwy polskojęzyczne radio im. Tadeusza Kościuszki.
Jeszcze 1 sierpnia z moskiewskiej rozgłośni płynęły słowa: „Praga drży od huku dział sowieckich. Radością przepełniają się polskie serca na myśl, że lada chwila ulicami Grochowską i Floriańską popłyną wojska polskie z biało-amarantowymi sztandarami. Czyn każdego Polaka jest konieczny. Słuchajcie karnie KRN i PKWN. Jeszcze kilka dni, a skończą się wasze cierpienia”.
Warszawiacy ostatnie dni lipca 1944 roku wspominają niemal identycznie: stolica
SUBSKRYBUJ aby mieć dostęp do wszystkich tekstów www.gazetapolska.pl
Miesięczny dostęp do wszystkich treści serwisu www.gazetapolska.pl.
Masz już subskrypcję? Zaloguj się
* Masz pytania odnośnie subskrypcji? Napisz do nas prenumerata@gazetapolska.pl
