6 kwietnia 2011

Czyli wtedy, gdy jak najliczniejsza obecność w życiu publicznym obrońców, strażników – znowu użyję wielkiego słowa – polskości w jej wszystkich wymiarach jest niezbędna, bezcenna. Uczczenie pamięci wybitnych Polaków, z prezydentem RP na czele, jest imperatywem, którego waga stale wzrasta. Uczczenie i kontynuacja ich dziedzictwa. Po największej tragedii narodowej zaczęła się rodzić nowa wspólnota Polaków. Ale zbyt mało powszechna, wielce niepełna. Skreślenie paru słów abstrahujących od niewyjaśnionych przyczyn tragedii czy postawy obecnych czynników oficjalnych nie jest łatwe. A wbrew wszystkiemu trzeba ponieść w przyszłość ważny składnik patriotycznej postawy tych, których już wśród nas nie ma – wiarę w Polskę. Pamięć po tych, którzy odeszli, pozostanie na zawsze w naszej polskiej świadomości. Pamięć, która jest zarazem zobowiązaniem. Wobec nich, wobec Polski, wobec nas samych.