Łuna pamięci nad cmentarzem

Listopad. Znicz, grób, cmentarz. Łuna pamięci nad cmentarzem, rodzina, modlitwa. Święto Wszystkich Świętych powinno być obchodzone radośnie, ale jednak wszyscy ci święci ludzie, którzy już królują w niebie, najpierw doświadczyli śmierci i większość chrześcijan nie wylega na ulice, aby tańcząc, cieszyć się, że umarł im ktoś bliski. A powinni, jeśli przypuszczają, że poszedł do nieba. Nie tańczymy na ulicach, ponieważ, po pierwsze, śmierć to zjawisko nieodwołalne, niezgłębione, zatrważające. Po drugie, zapewne jakaś niemała cześć ludzkiej populacji, zanim cieszyć się będzie radością nieba, najpierw będzie musiała doświadczyć czyśćcowego cierpienia. Skoro zatem ta nasza listopadowa radość nie wypada specjalnie, to może warto pomyśleć o wspomaganiu tych, którzy do nieba mają jeszcze kawałek. Ale o tym za chwilę. Zbiorowe oswajanie śmierci, podobnie jak indywidualna żałoba, jest formą rytuału. I ten rytuał posiada swoją historię. Święto Wszystkich Świętych ma tradycję