Pojednanie z ubermenschem i patefonem

Mam kłopot z polsko-niemieckim kinem. Wydumane były „Wróżby kumaka” Glińskiego według Grassa. Niedorzeczna „Agnieszka” Tomasza Emila Rudzika z Gorczycą w roli buntownicy, odkrywającej mroki Monachium. Historycy sparzyli się na projekcie wspólnej europejskiej historii, która nie byłaby parodią; ten problem dotyka i filmu. Choć możliwe, że Unia zechce nam kiedyś parodię narzucić. Zasadniczo „Letnie przesilenie” Rogalskiego daje sugestywny obraz polskiej prowincji i młodych, którym niemiecka okupacja odbiera miłość, szczęście, życie. Chłopaka (Nay) z niemieckiego oddziału osłaniającego stację i bocznicę oraz polskiego terminatora na maszynistę Franka (Piotrowicz) łączy zainteresowanie tą samą dziewczyną. Dorośli grają o władzę, zrabowane trofea; Niemcy polują na Żydów, Polacy kombinują, a młodym w głowie amory, muzyka. Nie znają strategii odrzucenia, nie przeczytali „Milczenia morza” Vercorsa. Niemca ogranicza dryl, Polaka – dręczyciel maszynista (Topa) i matka, jego