Ty, który wchodzisz, żegnaj się z nadzieją…

Stopniowo kurczy się przestrzeń kruchej wolności. Setki i tysiące funkcjonariuszy komunistycznego reżimu przeczesują leśne ostępy i górskie doliny, wygarniają żołnierzy, wiernych przysiędze złożonej Najjaśniejszej Rzeczypospolitej, z obozowisk, bunkrów i ziemianek, z kryjówek w chłopskich domostwach, stodołach i oborach, z konspiracyjnych mieszkań w mniejszych i większych miastach. Przestają wystarczać przybrane nazwiska i fałszywe dokumenty. Żołnierze podziemia antykomunistycznego bądź giną w bitwach i potyczkach, bądź schwytani trafiają do obozów, więzień i aresztów tworzonych przez komunistów jak Polska długa i szeroka. Na tych, których system uznawał za swych najbardziej niebezpiecznych wrogów, czekał Areszt Śledczy w Warszawie-Mokotowie.

Potężna siła systemu, który swoje apogeum uzyskał w okresie stalinizmu, polegała na tym, że apelując z jednej strony do idei równości społecznej, a z drugiej do najniższych instynktów – przekształcał świadomość człowieka, odbierał mu