Skutery, motory, motorynki i rowery. Na dwóch lub trzech kółkach. Z fantazyjną zabudową bądź bez niej. Niektóre zdezelowane. Inne stiuningowane, pomalowane w pstrokate barwy. Teraz, gdy jadą, zlewają się w wielką uliczną rzekę.
Jedno je łączy. Każdy z umocowaną czerwoną lampką z tyłu i białym światełkiem na przodzie. Pojazdy mkną niczym zaprogramowane minipociągi na makiecie muzeum kolejnictwa. Każdy w ściśle określonym kierunku. Tym samym, co każdego dnia. Ulica ma przynajmniej cztery pasy. Jednak i tak nikt z jadących nie przestrzega tego podziału. Każdy jedzie po swojemu. Własną trasą. Zapełniając każdą możliwie wolną przestrzeń asfaltu.
Muszę przyznać, że ten widok na swój sposób fascynuje. Hipnotyzuje. Przyjeżdżając do wietnamskiego Ho Chi Minh nocnym autobusem, można odnieść wrażenie, że oto chyba nadal nie wybudziliśmy się z głębokiego snu... Raptem kilka godzin temu przejeżdżaliśmy granicę kambodżańsko-wietnamską. Dokładnie pamiętam chłodny
SUBSKRYBUJ aby mieć dostęp do wszystkich tekstów www.gazetapolska.pl
Miesięczny dostęp do wszystkich treści serwisu www.gazetapolska.pl.
Masz już subskrypcję? Zaloguj się
* Masz pytania odnośnie subskrypcji? Napisz do nas prenumerata@gazetapolska.pl
