Media, skandale i poszukiwanie duchowego herosa

Watykańscy hierarchowie, szczególnie ci, o których media zaczęły pisać jako o papabilach, już teraz mogą nie kryć zdenerwowania. Możliwość wybrania ich na papieża – a to, o czym piszą media, potwierdzają moi rozmówcy z Rzymu – wbrew powszechnej opinii napawa ich nie radością, lecz raczej lękiem. I chodzi nie tylko o oczywisty fakt, że papiestwo oznacza przyjęcie gigantycznej odpowiedzialności i krzyża odrzucenia własnych przekonań, opinii i całkowitego poświęcenia się Kościołowi i Chrystusowi, bez życia osobistego, własnych pasji czy planów (już Jezus opisując ten stan, mówił do św. Piotra, że będzie on oznaczał „poprowadzenie tam, gdzie on sam nie chce”; J 21, 18). Chodzi również o świadomość, w jak kluczowym momencie znajduje się obecnie Kościół i jak silnego przywództwa potrzebuje. Nie jest przecież przypadkiem, że Benedykt XVI rezygnując z urzędu, jasno wskazał, że czyni to z braku sił „duchowych i fizycznych”, i że potrzebny jest obecnie na tym stanowisku ktoś zdecydowanie