Stereotypowy Jan Komasa

„Sala samobójców. Hejter” to bardzo intrygująca opowieść o mechanizmach powstawania oraz dramatycznego oddziaływania cyberprzemocy. Komasa już „Salą samobójców” czy „Miastem ’44” pokazał, że z niezwykłą lekkością i inteligencją potrafi mówić do widzów współczesnym językiem kina. Tym razem wirtualna rzeczywistość kształtuje realny świat w najtragiczniejszy możliwy sposób.  Wystarczy spryt w znalezieniu pomysłu na rozpoczęcie fali hejtu, kilka wpisów w internecie i zaszczuta ofiara poddaje się w mgnieniu oka. Główny bohater, Tomek, tak właśnie robi karierę w dużej firmie, która daje mu zlecenia na kompromitowanie różnych osób. Komasa rysuje internet, a nawet gry komputerowe, jako miejsce omawiania planu zbrodni. Aż włos jeży się na głowie. Jednak reżyser postanawia nabić widza w butelkę. Bo szkoda jednak, że nienawiść prowadząca do przemocy ma w jego najnowszym filmie najpodatniejszy grunt tylko wśród tych, którzy mówią o obronie wartości chrześcijańskich w Europie.