Apel sztokholmski

Pokojowa Nagroda Nobla była już przyznawana z powodów jawnie ideologicznych i humorystycznych (Al Gore za wieszczenie, że w 2014 r. dojdzie do roztopienia lodowców) i „na zachętę” (Barack Obama). Zresztą zarówno pokojowe, jak i literackie Noble są od dawna bardziej przejawem ideologicznego młotkowania niż doceniania realnych zasług. Stąd z niewielkim zainteresowaniem przypatrywałem się tegorocznym nominacjom. I nie pomyliłem się. Oto Pokojowa Nagroda Nobla została przyznana Międzynarodowej Kampanii na rzecz Zniesienia Broni Nuklearnej. Jak czytamy: „Kampania jest jedną z głównych organizacji światowych działających na rzecz likwidacji broni nuklearnej, a jej działania mają realny wpływ na politykę w tym zakresie”. Cóż, okazuje się, że Kampania ma na koncie takie „sukcesy”, jak „uzyskanie od 108 państw przyrzeczenia, że dołożą wszelkich starań, by zakazać posiadania i używania broni jądrowej” czy lobbing za traktatem, aby w ogóle jej zakazać. Traktatem zignorowanym