Cudze i własne cierpienie

Nowy film Martina Scorsese „Milczenie”, tak jak „Ludzie Boga” (2009) Xavier Beauvois, to obraz o męczeństwie. Przypomina „Misję” Rolanda Joffé z 1986 r. Chodziło tam o odkupienie bratobójstwa i mękę Indian oraz ich jezuickich przewodników. Zgoda na religijne cierpienie mieliśmy też w fantastycznej „Katedrze” Tomasza Bagińskiego i Jacka Dukaja. Pątnik przybywa na dziwną planetę, by jego ciało mogło się przemienić, w budzącym trwogę procesie, w łuk i filar cudownej katedry. Wszędzie poza „Milczeniem” człowiek duchowo zwycięża, nie traci wiary, nie cofa się przed męką. Nadaje jej sen wyższy. Scorsese w filmie, o którym marzył latami, prowadzi nas na bardziej bolesną artystyczną przygodę; poddaje bohaterów cielesnym i duchowym udręczeniom, zakończonym moralną porażką. XVII wiek, Japonia, nieufna wobec przybyszy z Europy, pożąda europejskiej broni palnej, ale nie jej religii. Docierające tu misje chrześcijańskie będą pacyfikowane, a skutecznie nawróceni wieśniacy poddani