Piękne 20 lat

9 czerwca 2005 roku zostałem redaktorem naczelnym „Gazety Polskiej”. Swoje komentarze w rubryce pod nazwą „Wróg ludu” zacząłem tworzyć kilka tygodni wcześniej. Była ona nieuchronną zapowiedzią starcia z wszechobecnymi siłami „postępu”, które wtedy krok po kroku przejmowały cały świat medialny, nawet redakcję „GP”. Tytuł rubryki był oczywistą prowokacją wobec tamtej rzeczywistości. Rano, w dniu kiedy podjąłem walkę o przejęcie redakcji, wszystko wydawało się niemal niemożliwe. W kraju rządzili postkomuniści, media zdominowali ludzie Michnika, „GP” była prawnie tak zamurowana, że zmiany graniczyły z cudem. W dodatku ówczesny naczelny, na spółkę z Michnikiem, postanowili ogłosić mnie nowym Rywinem, czyli kimś naprawdę skompromitowanym. O przejęcie „GP” oprócz mnie i moich przyjaciół walczyła na własną rękę grupa zajmująca się handlem bronią oraz udziałowiec, który – jak się później okazało – w czasach PRL był kumplem jednego z szefów bezpieki. Sytuacja finansowa i rynkowa gazety była