Włoski Wuhan. Italia w obliczu epidemii

„Pacjent nr 1”, 38-letni Mattia, trafia do szpitala w Codogno w Lombardii na Oddział Pierwszej Pomocy. Jest 19 lutego, 3.12 w nocy. Ma objawy koronawirusa SARS-CoV-2 – gorączkę, trudności w oddychaniu. Zostaje zastosowany protokół przygotowywany kilka tygodni wcześniej przez włoskie ministerstwo zdrowia. Padają standardowe pytania wynikające z dokumentu: Czy w ostatnim czasie wrócił pan z rejonów ryzyka w Azji? Był pan w Chinach? Odpowiedź jest przecząca i pacjent zostaje… odesłany do domu. Po 36 godzinach wraca na oddział, ale już w bardzo złym stanie. Wtedy lekarze – mimo że nie przewiduje tego zalecany protokół ministerialny – wykonują test na koronawirusa. Wynik jest pozytywny…   Zaledwie kilka dni później Włochy pogrążają się w kryzysie związanym z rozprzestrzenianiem się epidemii: powstają czerwone i żółte strefy, miejsca objęte kwarantanną, są setki zarażonych, kilkanaście osób umiera, panika powoduje wykupywanie wszystkiego w sklepach, zawieszone zostają