Głos wolnego dziennikarstwa

Po raz czwarty uczestniczyłem w prawdziwym święcie polskich mediów, jakim jest doroczny konkurs organizowany przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich. Prace nadsyłają redakcje i sami dziennikarze. Z centrali i regionów, w których zdałoby się diabeł mówi dobranoc. Jako juror nie potrafię oprzeć się wrażeniu, że z roku na rok mamy do czynienia z coraz wyższym poziomem propozycji konkursowych. Ponad 400 prac w kilkunastu kategoriach (dziennikarstwo śledcze, społeczne, kulturalne, ekologiczne czy poświęcone problematyce międzynarodowej) wystawia jak najlepsze świadectwo odwadze, talentowi i profesjonalizmowi autorów. I to niezależnie od tego, czy mamy do czynienia z filmem, reportażem radiowym (gatunkiem przez wielu uznawanym za wymarły) czy artykułem prasowym. Jaka Polska wyłania się z tego bogactwa? Na pewno nieoficjalna, niewylukrowana, bez frazesów i sztucznego blichtru. Raczej kraj ludzi niepokornych, choć na każdym kroku tłamszonych, kraj wielkich afer i