Najpóźniej na przełomie kwietnia i maja 1992 roku, po uzyskaniu informacji ze znanych sobie poesbeckich źródeł w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych o badaniach kierowanego przez Piotra Naimskiego Wydziału Studiów na temat agentury SB w instytucjach państwowych, Donald Tusk z Kongresu Liberalno-Demokratycznego wraz z Bronisławem Geremkiem i Tadeuszem Mazowieckiem z Unii Demokratycznej uznali, że istnieje pilna konieczność sparaliżowania tego procesu, ponieważ zagraża on ich partiom i im osobiście.
W tym czasie była to jednak wiedza bardzo poufna, o której jako doradca premiera Jana Olszewskiego nie miałem pojęcia. Minister Antoni Macierewicz, jako lojalny urzędnik przestrzegający obowiązujących przepisów, zachował wobec mnie w tej sprawie całkowitą tajemnicę, a nawet – choć w lutym 1992 roku namówiłem Jacka Kurskiego i Piotra Semkę, redaktorów programu „Refleks” Telewizji Polskiej, do zrobienia dwóch audycji dowodzących potrzeby lustracji – odmawiał rozmowy na
SUBSKRYBUJ aby mieć dostęp do wszystkich tekstów www.gazetapolska.pl
Miesięczny dostęp do wszystkich treści serwisu www.gazetapolska.pl.
Masz już subskrypcję? Zaloguj się
* Masz pytania odnośnie subskrypcji? Napisz do nas prenumerata@gazetapolska.pl
