Bomby wracają do nieba

„Rakieta”, pierwszy film fabularny wielekroć nagradzanego młodego australijskiego dokumentalisty po brytyjskich szkołach, przyprawi nas o konfuzję. Obraz reprezentuje Australię w zmaganiach o Oscara, a jest pogodną baśnią o przekleństwie, pokazaną z perspektywy malca, obywatela Laosu – kraju sponiewieranego przez historię bardziej niż Polska. Ostatni dokumentalny film Mordaunta traktował o dzieciakach zbierających złom z bomb, które spadły na ten kraj położony między Tajlandią, Kambodżą i Wietnamem. Reżyser kręci tu filmy, podróżuje i mieszka, ucząc kina miejscowych, zajmując się więźniami, wyrzutkami. W „Rakiecie” proch z amerykańskich pocisków zagra podczas festiwalu rakiet, imprezy raczej dla dorosłych, dopóki nie weźmie w niej udziału mały Ahlo (fenomenalny Disamoe). Podobno jest przeklęty, jego brat bliźniak urodził się martwy, ale matka nie daje syna skrzywdzić. Wojny nie ma, ale nadchodzi inna bieda – wkraczają koncerny, kręcą się interesy. Rodzinę Ahlo