Lewacka hipokryzja

Jedną z najbardziej obrzydliwych cech lewicy jest jej pasożytowanie na szczytnych ideach i realnej ludzkiej krzywdzie. Można zresztą powiedzieć, że to jej „styl działania”, odkąd pojawiła się jako konkretna, tożsamościowa siła w europejskiej polityce. Jest on dość prosty.  Właściwie diagnozujemy problem, samowolnie mianujemy siebie „głosem pokrzywdzonych”, a następnie tworzymy świat, w którym wspomniane ofiary będą miały jeszcze gorzej. Jak komuniści, którzy szli walczyć o prawa robotników, a skończyli, mordując ich milionami. Przykłady można mnożyć. Lewica traktuje ofiary jako instrumenty osiągnięcia celu – w zależności od potrzeb szybko zmienia swoich „pokrzywdzonych”. Spójrzmy, jak łatwo w Warszawie większość lewicy przehandlowała krzywdę osób pokrzywdzonych przez mafię reprywatyzacyjną w zamian za kasę, którą dostała od umoczonego ratusza w ramach szerzenia wiedzy o LGBT. Cały ten lewacki cynizm uwidocznił się w ostatnich dniach, gdy Polska zdecydowała się