Nie możesz obniżyć ceny u siebie? Podnieś ceny konkurenta!

Dokładnie na to zdecydowała się w 2003 roku Unia Europejska. Przyjmując tzw. wspólną politykę energetyczno-klimatyczną, państwa UE zgodziły się na stworzenie mechanizmu, którego jedynym celem było podniesienie kosztów używania w energetyce węgla. Unia uznała, że wchodzące w jej skład państwa muszą odejść od przemysłowego spalania węgla na przykład w celu wytwarzania prądu. Problem polegał i ciągle polega jednak na tym, że duża część unijnych gałęzi przemysłu opiera się na tym właśnie źródle energii. Między innymi ze względu na jego dostępność i stosunkowo niską cenę. Niską w stosunku do alternatywnych źródeł energii – atomu, a także tych odnawialnych. Mając więc do wyboru tani węgiel i droższą, lecz czystszą energię ze źródeł alternatywnych, Unia Europejska stanęła przed problemem, w jaki sposób przekonać państwa, a co za tym idzie również ich obywateli, do używania rozwiązania droższego, ale zdaniem UE lepszego. Wydawałoby się, że naturalnym rozwiązaniem w tej