Pomnik ze słów

Nie o każdym śpiewają pieśni. Nie każdemu stawiają pomnik. Pieśni z czasem historia przekreśli, pomniki zburzą potomni – pisał o generale „Walterze” Świerczewskim z profetycznym natchnieniem Władysław Broniewski. Poeta nie doczekał wprawdzie czasów, gdy ów sowiecki generał w polskim mundurze, rzeźnik z Brygad Międzynarodowych w Hiszpanii, trafił z panteonu pamięci na śmietnik historii, ale widział, jak innego z bohaterów jego strof – Józefa Stalina – wyrzucają z moskiewskiego mauzoleum. Jakże odmienny jest los eposów powstających oddolnie i pomników wznoszonych nie z nakazu władzy, lecz często przeciw niej. Z latami ogromnieją, zakorzeniają się głęboko w sercach, stając się odpowiedzią na odwieczne marzenie o uczciwej władzy, dobrym przywódcy i mądrym człowieku. Oto na naszych oczach tworzy się legenda Lecha Kaczyńskiego. Z potrzeby serca, z tęsknoty za ludźmi prawymi, mogącymi stanowić drogowskaz i symbol. Symbol epoki Pierwszy tom liczącej ponad tysiąc stron