Polacy, którzy znają prawidłową, a nie PRL-owską wersję pieśni „Czerwone maki”, wiedzą, że nie „spod Racławic”, ale „spod Rokitny” byli „szaleńcy”, którzy runęli na gruzy klasztoru na Monte Cassino. Szarżę pod Rokitną ze świadomości Polaków próbowano za komuny do cna usunąć, wygumkowując ją nawet z piosenek. Dlaczego? Bo konstytuowała ona patriotyczną, przedwojenną, tożsamościową świadomość Polaków. Rokitna stała w pamięci narodu tuż obok Somosierry, Kircholmu czy Wiednia jako jedna z najwspanialszych szarż w dziejach naszego oręża. W jakiejś mierze przywrócił ją zbiorowej pamięci film Dariusza Gajewskiego „Legiony”.
W kwietniu 1915 roku dowódcą II Brygady Legionów Polskich został Austriak Ferdynand Küttner. Kilka tygodni później brygadę przerzucono na pogranicze Bukowiny i Besarabii (na terytorium współczesnej Ukrainy). Na początku czerwca zreorganizowano kawalerię, tworząc II dywizjon (składający się z dwóch szwadronów – o numeracjach 2 i 3 ) pod dowództwem rotmistrza
SUBSKRYBUJ aby mieć dostęp do wszystkich tekstów oraz lektora na gazetapolska.pl
Miesięczny dostęp do wszystkich treści serwisu www.gazetapolska.pl.
Masz już subskrypcję? Zaloguj się
* Masz pytania odnośnie subskrypcji? Napisz do nas [email protected]
