Koval

Z rosnącym przerażeniem zauważam, jak w ciągu ostatnich miesięcy mój felieton zmienia się w kącik pożegnań ludzi mi bliskich, ważnych, nietuzinkowych. Dopiero co pożegnałem Andrzeja Zaorskiego, Tadzia Rossa... Teraz Mirek Kowalski – mój redaktor, wydawca, przyjaciel, intelektualny kumpel i towarzysz podróży po świecie.

Tego lata zaliczyliśmy wspólnie zieloną o tej porze roku Islandię i dyszącą słońcem Andaluzję, planując na zimę wypad na Zanzibar. Ale czy można cokolwiek zaplanować? Mirek niechętnie wysuwał się na pierwszy plan, nie chwalił osiągnięciami w podziemnym ruchu wydawniczym i naziemnej działalności Nowej, gdzie był wydawcą Tadeusza Konwickiego i całej plejady młodych autorów fantastyki, debiutujących pod szyldem SuperNowej. To on zbudował obecną pozycję Andrzeja Sapkowskiego, wydając kolejne tomy „Wiedźmina”, i walnie przyczynił się do przemiany piszącego te słowa z żartobliwego radiowca w pisarza. Co zresztą obu kosztowało mnóstwo pracy. Mirek