Antoni Rybczyński
Poczucie wyjątkowości perskiej cywilizacji plus fanatyzm islamski w szyickim wydaniu. Nic dziwnego, że od 40 lat agresywna polityka Iranu spędza sen z powiek nie tylko sąsiadom.
Nie brak dziś głosów, że Donald Trump niepotrzebnie rozniecił ponownie konflikt z Iranem, wycofując się z porozumienia atomowego z 2015 roku i nakładając sankcje. Naprawia jednak tylko szkody, jakie wyrządził Barack Obama. Cóż bowiem z tego, że ajatollahowie zobowiązali się nie dążyć do budowy broni atomowej, skoro jednocześnie zyskali możliwość konwencjonalnej ofensywy w regionie? Problemem nie jest program atomowy, lecz są nim wielkie ambicje i chęć wywrócenia do góry nogami porządku na całym Bliskim Wschodzie. I to na dodatek wywrotowymi metodami, z użyciem terrorystycznych metod. Islamska Republika Iranu...
Rosja ma poważny problem. Kryzys w Wenezueli może kosztować ją sojuszników w całej Ameryce Łacińskiej i prestiżową porażkę w rywalizacji ze Stanami Zjednoczonymi. Kreml zrobi więc wszystko, by uratować reżim Nicolása Maduro.
Katastrofa ekonomiczno-społeczna oraz gwałtowna eskalacja kryzysu politycznego spowodowały, że Wenezuela stanęła na krawędzi wojny domowej, na dodatek z aktywnym udziałem obcych państw. Katalizatorem była inauguracja 10 stycznia kolejnej kadencji prezydenckiej Nicolása Maduro – opozycja kontrolująca parlament twierdzi, że w ten sposób reżim ostatecznie zdeptał konstytucję.
W odpowiedzi przewodniczący Zgromadzenia Narodowego Juan Guaidó ogłosił się tymczasowym prezydentem do momentu przeprowadzenia przedterminowych wyborów. Uznały go natychmiast Stany Zjednoczone i...
Władimir Putin nie przepada za Aleksandrem Łukaszenką. To krnąbrny sojusznik, który za przymierze każe sobie słono płacić. Tymczasem pieniędzy w rosyjskiej kasie coraz mniej. Więc Kreml chce ustępstw Białorusi i szantażuje zakręceniem kurka z pomocą finansową. Łukaszenka straszy więc zwrotem ku Zachodowi.
Na papierze mamy Państwo Związkowe, w rzeczywistości sojusz dwóch państw. Przy czym to słabsze, Białoruś, zazdrośnie strzeże choćby pozorów swej niezależności, a w zamian za status głównego buforu bezpieczeństwa między Rosją a NATO korzysta z ekonomicznego wsparcia potężnego sąsiada i sojusznika. Nawet niezależni zachodni eksperci mówią, że Rosja dotuje Białoruś na różne sposoby (m.in. tanie gaz i ropa, kredyty) sumami rzędu nawet 10 mld dolarów w skali roku. W zamian Mińsk jest...
Wojny w Syrii i Jemenie, konflikt saudyjsko-irański, kwestia kurdyjska – problemy Bliskiego Wschodu można wyliczać długo. Dlatego wszyscy z uwagą będą obserwować konferencję w Warszawie. Już samo jej zorganizowanie to duże polskie osiągnięcie, bo świadczy o zacieśnianiu sojuszu z USA. Ale Polska wygrać może też globalnie – jeśli konferencja zakończy się sukcesem.
Międzynarodowa konferencja w sprawie bezpieczeństwa na Bliskim Wschodzie ma się odbyć 13–14 lutego w Warszawie, a jej współgospodarzami będą szefowie polskiej i amerykańskiej dyplomacji. Spotkanie odbywać się będzie na szczeblu ministrów spraw zagranicznych. Zaproszono przedstawicieli ponad 70 państw, w tym wszystkich z UE, jak również Rosji i Chin, a także reprezentantów NATO i ONZ. Do udziału została zaproszona też szefowa...
Wyciek gazu, zamach islamistów, a może prowokacja służb? Choć od tragicznego wybuchu w bloku mieszkalnym minęły już dwa tygodnie, Magnitogorsk wciąż trzęsie się od plotek.
Jeszcze trwała akcja ratownicza, gdy na tej samej ulicy wybuchł mikrobus. W niecałe dwie doby zginęło ponad 40 osób, a początek roku w mieście upłynął pod znakiem tajemniczych nocnych akcji siłowików. Choć oficjalnie mówi się o wybuchach gazu, śledczy rozpatrują „wszystkie wersje”.
31 grudnia zawaliła się po eksplozji cała klatka schodowa w bloku mieszkalnym. Zginęło 39 osób. 1 stycznia wybuchła furgonetka – trzy ofiary śmiertelne. W obu wypadkach główna wersja śledztwa to wybuch gazu. W bloku miało dojść do rozszczelnienia instalacji gazowej, a w samochodzie wybuchnąć miał zbiornik z metanem (Gazela była...
To była bombowa końcówka roku – rosyjskie władze pochwaliły się „niesamowitymi” osiągnięciami w dziedzinie zbrojeń. Na tę rakietę nikt na świecie nie ma odpowiedzi – chełpił się Władimir Putin po udanym teście systemu Awangard. Tylko czy rzeczywiście można mówić o przełomie w wyścigu zbrojeń?
Zaczęło się od przechwałek prezydenta podczas dorocznej narady z kierownictwem sił zbrojnych. 18 grudnia Putin ogłosił m.in. rozpoczęcie seryjnej produkcji systemu Awangard i poinformował o udanej próbie nowego pocisku balistycznego Sarmata. Przez następne dwa tygodnie rosyjskie media zostały dosłownie zbombardowane rewelacjami na temat supernowoczesnej broni, w tym hipersonicznej, która ma uczynić Rosję niezwyciężoną – nawet w starciu z Ameryką.
Noworoczny prezent
Centralnym punktem tej „...
Żadna inna służba specjalna na świecie w ostatnim roku nie gościła tak często na czołówkach mediów i w wypowiedziach polityków jak wywiad wojskowy Rosji. Seria wpadek służby mogła zapowiadać czystkę w jej szeregach. Jednak zmienił się tylko szef. Władimir Putin demonstracyjnie zaś chwali GRU, co sugeruje, że nadal to wywiad wojskowy będzie na pierwszej linii wojny szpiegów.
Włamanie do serwerów Partii Demokratycznej i próby wpływania na wynik wyborów prezydenckich w USA (2016 rok), hakerskie ataki na międzynarodowe agencje antydopingowe i Międzynarodowy Sąd Arbitrażowy, próba włamania do siedziby Organizacji ds. Zakazu Broni Chemicznej (OPCW) w Holandii, zamach na Skripala, nieudany pucz w Czarnogórze. I oprócz tego długa seria skandali szpiegowskich w różnych krajach Europy, w wyniku...
Referendum w sprawie brexitu, zaraz potem kampania prezydencka w USA, kolejne wybory i referenda w Europie, choćby to w Katalonii. Wszędzie tam, gdzie pojawia się możliwość osłabienia Zachodu, są Rosjanie. Teraz przyszedł czas na Francję.
Protesty „żółtych kamizelek” zaczęły się od sprzeciwu wobec zapowiadanej przez rząd podwyżki akcyzy na paliwo (od stycznia). Mimo że po pierwszej fali demonstracji i zamieszek władze Francji ogłosiły, że zawieszają wprowadzenie podwyżki, protesty nie wygasły. Przeciwnie, zradykalizowały się, a żądań przybyło, także politycznych. Takiej destabilizacji Francji nie było od lat. A to uderza w całą Unię Europejską i cały Zachód. Wiadomo, kto na tym dziś zyskuje najbardziej. I znów tak się składa, że pojawienie się poważnych problemów wewnętrznych na...
Starcie w pobliżu Cieśniny Kerczeńskiej to nie jest tylko kwestia konfliktu rosyjsko-ukraińskiego. Gwałtowne zaostrzenie kursu wpisuje się w szerszą strategię Kremla. Konflikt wokół Cieśniny Kerczeńskiej jest też dla nas lekcją, jak Rosjanie mogą w przyszłości wykorzystywać Gazociąg Północny do celów polityczno-militarnych.
Amerykanie w końcu zdecydowali się wysłać okręt wojenny na Morze Czarne. Układu sił to nie zmieni, jest za to ważnym politycznym gestem. Waszyngton pokazuje, że nie zamierza bezczynnie przyglądać się rosyjskiej agresji na wodach Morza Czarnego i Morza Azowskiego. Jeśli bowiem jeszcze kilka tygodni temu o coraz większym utrudnianiu ruchu morskiego do i z portów ukraińskich mówiono jako o „strategii boa dusiciela”, to incydent z 25 listopada można uznać za bolesne...
Jego menu posmakowało Władimirowi Putinowi. Później rzucił armię trolli na front amerykańskiej kampanii prezydenckiej, zwalczał opozycję w Rosji, finansował najemników w Donbasie i w Syrii.
To nagranie opublikowane przez dowództwo Libijskiej Armii Narodowej zrobiło dużo zamieszania. Oto 7 listopada na spotkaniu wysokich rangą rosyjskich wojskowych z libijską delegacją pojawił się cywil, Jewgienij Prigożin. Siedział przy jednym stole z ministrem obrony Siergiejem Szojgu i szefem sztabu generalnego Walerijem Gierasimowem. Później źródła we władzach rosyjskich potwierdziły obecność biznesmena, ale jako osoby… zapewniającej catering na spotkaniu. Brzmiałoby to stosunkowo wiarygodnie (z racji biznesowej przeszłości Prigożina), gdyby nie ostatnie doniesienia o pojawieniu się w Libii...
Wizyty w Rosji, w ciągu zaledwie tygodnia, dwóch liderów ekipy rządzącej Włochami, pokazują, że rząd w Rzymie naprawdę będzie dążył do zniesienia lub choćby ograniczenia sankcji unijnych wobec Moskwy. Oczywiście nie za darmo. Czy Putin pomoże, kupując włoskie obligacje, skoro sam ma gospodarcze problemy? I czego zażąda w zamian?
W marcu 2018 roku większość w wyborach do włoskiego parlamentu uzyskały partie przyjazne Rosji. Rząd sformowany przez koalicję eurosceptycznej Ligi oraz antysystemowego Ruchu Pięciu Gwiazd należy dziś do najbardziej promoskiewskich w UE. Antyimigracyjna Liga (dawniej Liga Północna) ma nawet podpisaną umowę o współpracy z putinowską partią Jedna Rosja. W powstałym w maju programie rządu zapisano, że Rosja powinna być „postrzegana nie jako zagrożenie, ale jako...
Rosjanie z coraz większymi obawami spoglądają w przyszłość, nic więc dziwnego, że nie są skorzy, by narażać się na dodatkowe wydatki związane z urodzeniem i wychowaniem dzieci. Efekt?
W 1992 roku Rosja liczyła ponad 148 mln mieszkańców. W 2016 roku było ich już tylko 144,4 mln. Planowany na 2020 rok spis ludności wskaże cyfry jeszcze mniej optymistyczne dla Kremla. I nie chodzi tylko o sam spadek liczby ludności, ale też – a może przede wszystkim – o zmiany w jej demograficznej strukturze.
Wymierająca Rosja
Analiza ostatnich trzech dekad pokazuje wyraźnie związek liczby urodzeń z sytuacją socjalno-ekonomiczną w kraju. Gdy ta się poprawiała, rosła liczba dzieci w Rosji. I na odwrót. Obecny trend spadkowy zaczął się w 2015 r. W całym roku 2017 liczba urodzeń spadła o 10,7 proc. w...
Szczyt stambulski nie przybliżył Syrii do pokoju. Zapowiada krwawą łaźnię. Merkel, ściskając się z przywódcami Rosji i Turcji, legitymizowała ich zbrodnie w Syrii. Obecność Macrona miała zaś tylko sprawić wrażenie, że cała UE to popiera.
Spotkanie przywódców Turcji, Rosji, Francji i Niemiec 27 października w Stambule nie przyniosło przełomu. Nie osiągnięto konsensusu w żadnej z istotnych kwestii związanych z konfliktem syryjskim. Wciąż nie wiadomo, jaka ma być przyszłość ostatniej enklawy rebeliantów w Idlib, jak i gdzie dokładnie mają wracać uchodźcy, czy reżim Baszara el-Asada powinien pójść na polityczne ustępstwa, jaką rolę ma odgrywać Iran, pod jakimi warunkami Europa zgodzi się finansować odbudowę Syrii. Odpowiedzi na te pytania, nawet gdyby w Stambule pojawiły się, byłyby...
Rosja od dawna narusza układ INF i już teraz w zasięgu jej nowej broni znajduje się cała Europa. Wycofanie się USA z układu wzmocni nasze bezpieczeństwo, a nie osłabi. Amerykanie będą bowiem mogli zaszachować Putina podobnymi pociskami. Podobnie jak na Dalekim Wschodzie Chiny, których ograniczenia INF nie obowiązują.
„Kontrola zbrojeń zazwyczaj funkcjonuje, kiedy jest realizowana między krajami, które się ze sobą dogadują, a zawodzi w przypadku adwersarzy, którym nie można ufać” – ten cytat z artykułu redakcyjnego „Wall Street Journal” trafnie opisuje obecną sytuację. Skoro Władimir Putin od dekady narusza układ INF, to dlaczego druga strona, Stany Zjednoczone, miałyby go przestrzegać, bezsilnie przyglądając się rosyjskim zbrojeniom? Podobnie było w latach 80., gdy podpisano wspomniany...
Wiceszef prokuratury generalnej wiedział niemal wszystko o najbrudniejszych operacjach rosyjskich służb, od katastrofy w Smoleńsku przez pranie pieniędzy w Szwajcarii po ingerowanie w wybory prezydenckie w USA. Spłonął w rozbitym helikopterze. Tydzień później Rosją wstrząsnęła informacja o zabójstwie wysokiej rangą śledczej MSW. To pierwszy taki zamach od 20 lat. Zajmowała się m.in. Aerofłotem, firmą naszpikowaną agentami FSB. Ogromna wiedza na ten temat kosztowała wcześniej życie byłego wicedyrektora rosyjskiego przewoźnika.
Była siódma rano, 10 października br. Ze swego domu w podmoskiewskiej wsi Archangielskoje wyszła podpułkownik Jewgienija Szyszkina, starszy śledczy do szczególnie ważnych spraw w Zarządzie MSW ds. Transportu w Centralnym Okręgu Federalnym. Zabójca czekał przed...
Chyba nawet najstarsi czekiści nie pamiętają tak fatalnej passy wywiadu. Co prawda, chodzi nie o Łubiankę, lecz wywiad wojskowy, ale wizerunkowo porażki i tak idą na konto wszystkich rosyjskich służb i Kremla. Pytanie, czy to GRU jest tak nieudolne, czy Zachód przestał się patyczkować z coraz bezczelniejszymi rosyjskimi szpiegami?
Główny Zarząd Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej. Taką oficjalną nazwę od ośmiu lat nosi rosyjski wywiad wojskowy. Ale chyba już na dobre będzie nazywany skrótem starej nazwy, wywodzącym się jeszcze z sowieckich czasów, czyli GRU. Kiedyś był to symbol profesjonalizmu, budzącego nawet zazdrość kolegów z Łubianki. Gdyby jednak oprzeć się na doniesieniach z ostatnich tygodni – to dziś byłby symbolem nieudolności. Jedno się nie zmieniło:...
Bagatelizowanie rosyjskiego zagrożenia militarnego i straszenie Polski „rakietowym armagedonem” – tak w Moskwie reagują na plan zainstalowania nad Wisłą stałej amerykańskiej bazy wojskowej. Z punktu widzenia Rosji ma to przede wszystkim znaczenie geopolityczne, w mniejszym stopniu militarne.
Od wielu lat wiadomo, że najlepszą gwarancją bezpieczeństwa dla krajów zagrożonych agresją Rosji nie są podpisane dokumenty sojusznicze oraz papierowe obietnice pomocy czy nawet rozbudowa własnych możliwości obronnych. To, co najlepiej chroni, to obecność amerykańskich żołnierzy. Bo na Kremlu nie urzęduje szaleniec, który porywałby się na wojnę z USA. A takim casus belli byłby atak na państwo, na którego terytorium stacjonuje US Army. Stała amerykańska baza oznacza drastyczne zmniejszenie groźby...
17 września Władimir Putin przełknął dwie bardzo gorzkie pigułki. Prezydent Rosji musiał ustąpić Turcji i w ostatniej chwili wstrzymać ofensywę na Idlib. Kilka godzin później żołnierze Asada zestrzelili rosyjski samolot, co przeciwnicy współpracy z Izraelem w Moskwie wykorzystali do wywołania kryzysu. Sypie się misterna kombinacja Kremla na Bliskim Wschodzie.
„Optymiści, którzy myśleli, że Władimir Putin zamierza współpracować z Izraelem i Stanami Zjednoczonymi, aby wypchnąć Iran z Syrii, muszą to przemyśleć raz jeszcze” – napisał opiniotwórczy „The Wall Street Journal”, komentując decyzję Moskwy o dostarczeniu reżimowi Baszara el-Asada wysoce zaawansowanego systemu obrony przeciwlotniczej S-300. To bezpośredni skutek zestrzelenia przez syryjską obronę przeciwlotniczą – przez pomyłkę...
Rosyjska Cerkiew przestanie być największym Kościołem prawosławnym na świecie, tracąc znaczną część wiernych i dochodów. Kreml straci też ważny instrument wpływu na Ukrainę. Przesądzone już przyznanie ukraińskiemu prawosławiu autokefalii jest wielkim zwycięstwem Kijowa i jeszcze większą klęską Moskwy.
Na Ukrainie działają dziś trzy Kościoły prawosławne: Ukraińska Cerkiew Prawosławna Patriarchatu Moskiewskiego (UPC-MP), Ukraińska Cerkiew Prawosławna Patriarchatu Kijowskiego (UPC-KP) i Ukraińska Autokefaliczna Cerkiew Prawosławna (UAPC). Ta ostatnia jest zdecydowanie najmniejsza (14 diecezji, tysiąc parafii) i jest kontynuatorką tradycji Cerkwi emigracyjnej, działającej w czasach sowieckich. Dwie największe wspólnoty to podległa Moskwie UPC-MP (52 diecezje, 12 tys. parafii) oraz narodowa...
Nieudana próba zabójstwa Siergieja Skripala nie tylko wywołała dyplomatyczną wojnę, ale też – jak się okazuje – pozwoliła znów zdemaskować działania rosyjskiego wywiadu wojskowego. Ujawnienie dwóch jego agentów oraz publiczne oskarżenie tej służby, nie tylko ze strony Londynu, to kolejna kosztowna wpadka GRU.
Kilka miesięcy po otruciu Siergieja Skripala i jego córki wiadomo dużo więcej na temat zamachowców. Brytyjczycy mówią, że to funkcjonariusze GRU, a rozkazy dostali na bardzo wysokim szczeblu władzy. Na wojskowy wywiad Rosji wskazuje nie tylko Theresa May. Przed posiedzeniem Rady Bezpieczeństwa ONZ, 6 września, we wspólnym oświadczeniu Francji, Niemiec, USA, Kanady i Wielkiej Brytanii mówi się wprost: „Jesteśmy całkowicie pewni, że dwóch podejrzanych o przestępstwo było...
Siergiej Szojgu zapowiedział, że to będą największe manewry wojskowe od 1981 roku. Liczba 300 tys. żołnierzy ma robić wrażenie. Problem w tym, że nikt nie jest w stanie sprawdzić, ile dokładnie rosyjskich oddziałów weźmie udział w ćwiczeniach za Uralem. Ale na pewno nie będzie ich aż tylu. Wostok-2018 to ostrzeżenie dla USA i ich azjatyckich sojuszników. Ale udziału Chin w tych manewrach też nie powinno się przeceniać.
To będzie kulminacja tegorocznego okresu szkoleniowego w rosyjskiej armii. Co roku jesienią przeprowadza się wielkie ćwiczenia na jednym z „teatrów” potencjalnych działań wojennych, po kolei na południu (Kawkaz), w centrum (Centr), zachodzie (Zapad) i wschodzie (Wostok). W ub.r. ćwiczenia odbyły się na zachodnim kierunku strategicznym (Zapad-2017), teraz przyszedł...
Prezydent Rosji okazał publicznie słabość, uległ społecznej presji. Elity tego nie zapomną. To najważniejszy wniosek z orędzia Władimira Putina na temat podniesienia wieku emerytalnego. Przed gospodarzem Kremla piętrzą się kolejne problemy polityczne, ekonomiczne i socjalne. I już nawet złota w kopalniach zaczyna brakować.
Na to wystąpienie Rosjanie czekali od czerwca, gdy pod osłoną mundialu rząd ogłosił, że podniesie wiek emerytalny – dla mężczyzn z 60 do 65 lat, dla kobiet z 55 do 63. Nic tak bardzo nie mogło wzburzyć kraju, w którym co trzeci emeryt pracuje, a zasiłek od państwa jest dodatkowym źródłem dochodu. Podniesienie wieku emerytalnego to po prostu zmniejszenie wpływów do domowego budżetu.
Nic więc dziwnego, że aż 90 proc. Rosjan jest przeciwnych reformie. Demonstracji i...
Po przeszło czterech latach Berlin wraca do „pragmatycznej” współpracy z Rosją. Wizyta Władimira Putina w Niemczech otwiera nowy etap w stosunkach tych dwóch państw i kształtuje sytuację geopolityczną w Europie. Angela Merkel staje u boku Putina przeciwko Donaldowi Trumpowi. Z jednej strony mamy oś Berlin–Moskwa z przydatkami w rodzaju Austriaków, z drugiej – Stany Zjednoczone i szereg krajów Europy Środkowej i Wschodniej.
Kilka dni po spotkaniu z Putinem Merkel wybrała się w podróż po Kaukazie Południowym. Dużo było o dywersyfikacji dostaw gazu dla Europy (Południowy Korytarz), było też potępienie rosyjskiej okupacji części Gruzji. Ale nie powinno to mylić. Berlin zmienił kurs na prorosyjski, a ważniejsze od słów, które nic nie kosztują, są czyny. A te, choćby w wypadku Nord Stream...
„Po Waszyngtonie można się spodziewać wszystkiego, jest to obecnie bardzo nieprzewidywalny uczestnik stosunków międzynarodowych”. Te słowa rzecznika Kremla zaledwie miesiąc po szczycie w Helsinkach są najlepszym dowodem na to, że relacje USA z Rosją wcale nie ociepliły się po spotkaniu Donalda Trumpa z Władimirem Putinem. Wręcz przeciwnie, Waszyngton nakłada nowe sankcje, tak ostre jak nigdy dotąd.
Wybory uzupełniające do Kongresu za pasem. 6 listopada wybrany zostanie cały skład Izby Reprezentantów i 1/3 składu Senatu. Notowania republikanów nie wyglądają najlepiej – a szeroka fala krytyki, jaka spadła na Trumpa i jego ekipę po szczycie w Helsinkach, z pewnością nie pomogła kongresowej większości. Pod naciskiem republikańskiego zaplecza w Kongresie administracja musi podejmować twarde...
Choć nie należą formalnie do NATO, rosyjscy stratedzy postrzegają je jako część militarnego bloku zachodniego. Szwecja i Finlandia mają ogromne znaczenie – nie tyle z powodu potencjału wojskowego, ile położenia – dlatego Rosja robi, co może, aby utrzymać te dwa kraje z dala od Sojuszu.
Do niedawna Rosja stawiała stanowcze weto dla członkostwa Finlandii i Szwecji w NATO. Okazuje się, że to już nie wystarcza. 24 lipca na naradzie kierownictwa ministerstwa obrony jego szef Siergiej Szojgu stwierdził, że zacieśniająca się współpraca Szwecji i Finlandii z NATO jest „niepokojąca” i takie działania zmuszają Rosję do „podjęcia środków zaradczych”.
Prowokacje i groźby
Wojenna retoryka i szantaż ze strony Moskwy wobec dwóch skandynawskich państw pozostających poza NATO nie pojawiły się...
W tej historii z Republiki Środkowoafrykańskiej jest więcej znaków zapytania niż odpowiedzi. Być może nigdy nie uda się ustalić prawdziwych sprawców mordu na trzech rosyjskich dziennikarzach. Zapewne skończy się na ogłoszeniu, że to islamscy rebelianci chcieli obrabować białych. Jedno jest pewne: jeśli komuś zależało na uciszeniu dziennikarzy, to szefom i politycznym protektorom Kompanii Wagnera.
Orhan Dżemal (51 l.) – doświadczony korespondent wojenny z wielu konfliktów zbrojnych na całym świecie. Aleksandr Rastorgujew (47 l.) – znany twórca filmów dokumentalnych. Kiriłł Radczenko (33 l.) towarzyszył kolegom w roli operatora kamery. Wyprawili się do Republiki Środkowoafrykańskiej (RŚA) zbierać materiał do filmu dokumentalnego o Kompanii Wagnera, prywatnej spółce najemniczej....
Helsinki Helsinkami, Trump Trumpem, a amerykańskie służby i administracja nie zwalniają tempa w walce z rosyjskimi nielegalnymi próbami ingerowania w życie publiczne w USA. Tuż przed szczytem rosyjsko-amerykańskim postawiono w stan oskarżenia dwunastu pracowników GRU. Wszyscy oczywiście są poza zasięgiem Amerykanów. Mniej szczęścia miała młoda Rosjanka, która w USA infiltrowała prawicowe środowiska związane z republikanami i Trumpem.
Kobietę aresztowano 16 lipca. Prawdopodobnie czuła, co się święci, bo tuż wcześniej wymówiła umowę o wynajem mieszkania w Waszyngtonie, spakowała swoje rzeczy i negocjowała wynajęcie bagażówki. Takie zachowanie obserwowanej od co najmniej 2016 r. Rosjanki zaalarmowało kontrwywiad FBI i przyspieszyło decyzję prokuratorów o postawieniu jej w stan...
Kto tu jest przyjacielem, a kto wrogiem? Można by zapytać po europejskiej podróży Donalda Trumpa. W Helsinkach żadnych wielkich geopolitycznych transakcji nie dokonano. Na szczęście! Było oczywiste, że jeśli by były, to tylko na korzyść Rosji.
Jednak potulne potakiwanie Putinowi tuż po brutalnym zbesztaniu europejskich sojuszników wygląda fatalnie. Publiczne dawanie wiary nie swoim służbom, ale byłemu kagiebiście, prezydentowi kraju uznanego w oficjalnych (!) dokumentach za zagrożenie dla USA – to już kompromitacja, dla wielu wręcz zdrada.
Do 16 lipca 2018 r. można było mówić, że zdarzające się Trumpowi słowa podziwu dla Putina czy przychylne Rosji sugestie dotyczące różnych międzynarodowych problemów to tylko... słowa. Czyny bowiem świadczyły o czymś zupełnie przeciwnym: wzmacnianie...
Wszyscy skupili się na groźbach Trumpa i „awanturze o kasę”, czyli o zwiększenie wydatków obronnych przez członków NATO. Krytycy prezydenta USA oczywiście ogłosili, że próbuje on zniszczyć Sojusz. Tymczasem jest wręcz przeciwnie, zaś decyzje, które jednomyślnie zapadły w Brukseli, wzmacniają natowski potencjał odstraszania Rosji.
Wraz z pojawieniem się Donalda Trumpa skończyła się era hiperpoprawnych politycznie szczytów NATO: spotkań upływających pod znakiem uśmiechów i poklepywania się po plecach, zjazdów towarzystwa wzajemnej adoracji, pełnych optymistycznych deklaracji, ale unikających trudnych tematów. Trump bywa wręcz grubiański? Tak. Zaskakuje zwrotami w swych wypowiedziach? Tak. Myli czasem fakty? Tak. Ale jest skuteczny. Scenariusz jest zawsze ten sam. Najpierw histeria, jak...
Igrzyska są tańsze od chleba i łatwiej da się je wykorzystać propagandowo. To zaś pomaga realizować polityczne cele. Władimir Putin dobrze się na tym zna, ale sam zapewne się nie spodziewał, kupując mundial, że ta impreza za osiem lat tak bardzo mu pomoże.
Putinowi tym łatwiej wykorzystywać mundial, że nieoczekiwanie w sukurs przyszły my wyniki. Nie, nie ekonomiczne czy polityczne. Sportowe. Niewątpliwie bardzo pomogła Kremlowi zaskakująco dobra postawa rosyjskiego zespołu. Zaskakując sam Kreml. Bo oto po wyjściu z grupy sborna trafiła na prawdziwego giganta, Hiszpanię. I chyba nikt nie stawiał na gospodarzy. Więc i sam prezydent nie zaryzykował pojawienia się w telewizyjnych obrazkach tuż obok płaczących kibiców i załamanych piłkarzy. Do loży honorowej wysłał, rzecz jasna, premiera...
Operacja sił Asada wspieranych przez rosyjskie lotnictwo w południowo-zachodniej Syrii to test dla administracji Donalda Trumpa. Stawką jest nie tylko los rebelianckiej enklawy, ale też wiarygodność USA na syryjskim teatrze wojennym. Władimir Putin chce zaś zdobyć przewagę, zanim spotka się z Trumpem w Helsinkach.
Wspierana przez Rosjan ofensywa rządowa w południowo-zachodniej Syrii jest sprzeczna z umową o tzw. deeskalacji, zawartą w lipcu 2017 r. przez USA, Rosję i Jordanię. Dzięki tamtemu porozumieniu – ogłoszonemu zresztą zaraz po spotkaniu Putina z Trumpem w Hamburgu – przez blisko rok w tym regionie Syrii panował pokój. Amerykańska administracja chwaliła się tym jako swym dużym sukcesem. Który teraz zamienia się powoli w klęskę.
Powtórka ze Wschodniej Ghouty?
Zgodnie z...
Podczas otwarcia mistrzostw świata w piłce nożnej Władimir Putin dziękował FIFA, że nie pozwoliła „mieszać sportu z polityką”. Postarał się jednak o to sam Kreml. Dawno nie było tak upolitycznionego mundialu. A im większy piknik na trybunach i ulicach, tym mocniej razi kontrast tego udawanego oblicza Rosji z rzeczywistością.
Start i pierwsze dni mistrzostw świata miały wszystko, czego mogliby sobie życzyć kibice w Rosji. Dobrze przygotowane stadiony, piękną ceremonię otwarcia, świetne występy Sbornej. Natychmiast zmienił się stosunek wielu Rosjan do imprezy – wcześniej narzekano, że to wyrzucone pieniądze, a zespół do niczego się nie nadaje. Putin nigdy specjalnie nie emocjonował się futbolem. Z gier zespołowych zawsze najbliższy był mu hokej. Ale gospodarz Kremla wie, jak wykorzystać...
Utworzenie nowych dowództw, dalszy wzrost wydatków na obronę, a przede wszystkim zwiększenie sił gotowych do szybkiego wejścia do walki oraz poprawa ich mobilności – takie decyzje zapadły w ostatnim czasie w NATO. Na lipcowym szczycie w Brukseli przywódcy państw Sojuszu mają ostatecznie zatwierdzić kroki, które jeszcze bardziej wzmocnią NATO. Cele są jasne: większe wzmocnienie wschodniej flanki i zwiększenie zdolności odstraszania Rosji.
NATO ma łącznie ponad 2 mln żołnierzy, zaś Rosja około 830 tys. Ta gigantyczna przewaga Sojuszu nie przekłada się jednak na rzeczywisty poziom bezpieczeństwa zagrożonej rosyjskim ekspansjonizmem Europy. Aneksja Krymu skłoniła Sojusz do powołania niewielkich sił szybkiego reagowania i rozmieszczenia na wschodniej flance – na zasadzie rotacyjnej –...
To nieetyczne, służby wykorzystały media, nie wolno stosować metod rosyjskich – sporo takich zarzutów pojawiło się po ujawnieniu przez władze Ukrainy operacji, w której upozorowano zabójstwo dziennikarza, aby schwytać zleceniodawców zamachu. – Na wojnie hybrydowej wszystkie chwyty są dozwolone – odpowiadają Ukraińcy. Tak, to prawda. Jeśli osiąga się cel. W „zmartwychwstaniu” Babczenki było nim złapanie za rękę – jako organizatora zamachu – rosyjskich służb. Więc gdzie są dowody?
29 maja w świat poszła informacja o zabójstwie w Kijowie Arkadija Babczenki, dziennikarza i korespondenta wojennego z Rosji, krytyka Kremla, emigranta politycznego. Babczenko przez parę lat był reporterem niezależnej „Nowej Gazety”. Wyjechał z kraju z rodziną w 2017 r., obawiając się o życie. Było więc...
To może być największe osiągnięcie Antoniego Macierewicza. To jego współpracownicy w MON przygotowali i przedstawili Amerykanom konkretną i dobrze uzasadnioną propozycję instalacji w Polsce stałej bazy wojskowej USA. Reakcje w Waszyngtonie były bardzo pozytywne. Stąd zapewne wściekła reakcja opozycyjnych mediów, polityków, Rosji i Niemiec.
W resorcie obrony za czasów Antoniego Macierewicza przygotowano dokument, który przekazano stronie amerykańskiej. To szczegółowo rozpisana „Propozycja stałej amerykańskiej obecności w Polsce”. Publikacja Onetu, który pierwszy opisał sprawę, miała na celu skompromitowanie projektu, który bezpieczeństwu Polski może przynieść korzyści największe od wstąpienia do NATO. Umieszczony w sieci artykuł pełen jest mniej lub bardziej wymyślnej dezinformacji,...
Podział na Zachód i Rosję to fikcja. W tak strategicznej kwestii jak bezpieczeństwo energetyczne mamy do czynienia ze starciem koalicji niemiecko-rosyjskiej z USA i krajami Europy Środkowej i Wschodniej. Na Brukselę nie możemy liczyć – co pokazała ugoda Komisji Europejskiej z Gazpromem.
Trudno nie zauważyć, że drogi Waszyngtonu i Berlina rozchodzą się coraz bardziej. Nord Stream 2, wymiana handlowa USA–UE, Iran, Syria – punktów spornych przybywa. Rosja, która rozczarowała się administracją Donalda Trumpa, korzysta z napięć w świecie zachodnim i próbuje mocniej wciągnąć Berlin do współpracy. Rząd Angeli Merkel już zdecydowanie idzie w kierunku realizacji Nord Stream 2. Co gorsza, ma to duży wpływ na politykę Brukseli wobec Rosjan. 24 maja Komisja Europejska ostatecznie zatwierdziła...
Apokaliptyczne sceny na granicy ze Strefą Gazy, koncentracja elitarnych oddziałów Hezbollahu na południu Libanu, pierwszy od wielu lat ostrzał pozycji izraelskich przez irańskie rakiety. Państwo żydowskie stanęło na krawędzi wojny – i to wojny na wielu frontach. Wojny, która może być na rękę premierowi Benjaminowi Netanjahu.
Choć w ostatnich dniach najgłośniej o starciach na granicy Izraela ze Strefą Gazy, protestach Palestyńczyków po przeniesieniu ambasady USA do Jerozolimy i związanej z krwawymi wydarzeniami awantury międzynarodowej, to jednak dużo ważniejszy jest inny konflikt zewnętrzny Izraela. Tak blisko bezpośredniego militarnego starcia z Iranem jeszcze chyba nie było. Izraelska armia (IDF) oskarża Korpus Strażników Rewolucji Islamskiej (IRGC) i szyickie milicje o to, że...
Władimir Putin po raz pierwszy od pięciu lat nie został uznany przez magazyn „Forbes” za najbardziej wpływowego człowieka świata. Impas w polityce zagranicznej, stagnacja w kraju, a na horyzoncie brak pieniędzy. Prezydent Rosji nie ma wyjścia: musi szukać porozumienia z Zachodem, bo wojnę przegrałby z kretesem, a każdy kolejny miesiąc sankcji odczuwa coraz mocniej.
Miesiącami Putin wahał się, czy kontynuować dotychczasową politykę konfrontacji i zbrojeń przy minimalizacji wynikających z tego strat gospodarczych (za tym opowiadają się siłowicy), czy może zmniejszyć wydatki na zbrojenia, załagodzić relacje z Zachodem i pójść drogą reform (program tzw. partii pokoju). Stan gospodarki i finansów państwa nie pozwala na dalsze masowe zbrojenia i wojenne awantury, a jednocześnie inwestowanie...
Gdyby zachodni politycy nie byli hipokrytami, już dawno zbojkotowaliby mistrzostwa świata w piłce nożnej w Rosji – nawet zakazując udziału w nich swoim piłkarzom. I nie za sprawę Skripalów, ale choćby za aneksję Krymu, wojnę w Donbasie, zbrodnie wojenne w Syrii. Bojkotu więc Kreml nie musi się obawiać. Są inne, poważniejsze niebezpieczeństwa czyhające na kolejne po Soczi „igrzyska Putina”.
Sukces wizerunkowy gospodarza Kremla i całego reżimu – to główny polityczny cel organizowanego przez Rosję mundialu. Główny cel ekonomiczny – to zapewnienie wielomilionowych kontraktów firmom należącym do przyjaciół prezydenta. Czyli generalnie to samo, co przy igrzyskach w Soczi. Tyle że tam kasa do podziału była dużo większa – koszt wyniósł 50 mld dolarów. Mundial to „tylko” 14 mld dolarów. Choć –...
Z Waldemarem Pawlakiem podpisywał aneks do umowy jamalskiej. Z Tomaszem Arabskim biesiadował pod murami Kremla. Filolog, nafciarz, czekista – kimże jest ten człowiek wielu talentów? Igor Iwanowicz Sieczin – drugi po Putinie w rosyjskim państwie. Dziś „tylko” szef największego koncernu naftowego Rosji. Ale politycznie: gigant. Już zresztą od wielu lat.
Niewątpliwie, choć bywał w opałach, Igor Sieczin pozostaje dziś jednym z ostatnich starych towarzyszy Putina, którzy wciąż rozdają karty w Rosji (drugim jest Nikołaj Patruszew). Wielu zadaje sobie pytanie, skąd ta siła? Dlaczego Sieczin, jako chyba jedyny na kremlowskim dworze, może sobie pozwalać czasem nawet na działania, które Putinowi są niezbyt miłe? Dlaczego w różnych konfliktach w łonie putinowskiej kleptokracji na końcu na...
Jedna decyzja amerykańskiej administracji pozbawiła Władimira Putina i jego wspólników dziesiątki miliardów dolarów oraz zachwiała rosyjską gospodarką. Jak zareagowała Moskwa? Nie kontrsankcjami i nie groźbami atomowymi. Putin wykonał krok w tył. Wniosek? Nie naloty w Syrii, nie wyrzucanie „dyplomatów”, ale właśnie uderzenie po kieszeni – tak należy rozmawiać z Kremlem.
Szóstego kwietnia Departament Skarbu USA opublikował kolejną już „czarną listę” rosyjskich urzędników, biznesmenów i firm. Obywatele amerykańscy mają zakaz współpracy z nimi, a ich aktywa w USA zostały zamrożone. Na liście znalazło się 7 biznesmenów, 17 urzędników i polityków oraz 12 podmiotów prawnych. Sankcje dotknęły m.in. związanych z Kremlem oligarchów, w tym Olega Deripaskę, Sulejmana Kerimowa, Wiktora Wekselberga...
Bomby i rakiety zachodniej koalicji spadły na reżim Asada. Tak blisko bezpośredniego starcia USA z Rosją w Syrii jeszcze nie było. Ale mimo wszystko przesadą są porównania obecnej sytuacji do kryzysu kubańskiego z czasów zimnej wojny. Ani Trump, ani Putin nie chcą militarnej awantury, która mogłaby się wymknąć spod kontroli. Potwierdziła to pierwsza fala nalotów. Siły USA, Francji i Wielkiej Brytanii dobrały cele tak, aby nie trafić Rosjan.
Początkowo wydawało się, że atak nastąpi w ciągu kilkudziesięciu godzin po użyciu przez siły reżimu broni chemicznej przeciwko cywilom. Tak jak w kwietniu 2017 r., gdy Amerykanie ukarali Asada za atak chemiczny w Chan Szajchun ostrzałem rakietowym bazy Szajrat. Ale teraz na uderzenie świat czekał tydzień. Operacja rozpoczęła się w nocy z 13 na 14...
Już dawno Kreml nie był tak zaskoczony jak 26 marca. Skoordynowana akcja wydalenia ponad stu rosyjskich dyplomatów przez ponad 30 państw to cios dla „nowego starego” prezydenta Rosji. Moskwa odpowiada dalszą eskalacją konfliktu – tyle że straszenie wojną już na Zachód nie działa.
Nawet w czasach zimnej wojny nie było tak szerokiej jednorazowej akcji wyrzucania dyplomatów Moskwy. We wrześniu 1971 r. z Wielkiej Brytanii wydalono jednorazowo 105 dyplomatów sowieckich po tym, jak na stronę brytyjską przeszedł oficer KGB Oleg Lialin. Z kolei w marcu 1983 r. Francja wydaliła 47 sowieckich dyplomatów. Ale to i tak nic w porównaniu z tym, co się wydarzyło w marcu – skala ekspulsji będących odwetem za otrucie Siergieja Skripala i jego córki wyraźnie zaskoczyła stronę rosyjską. Najbardziej...
Prawie jak Bonnie i Clyde. Prawie, bo to wersja ukraińska, czyli historia niejednoznaczna i powikłana. Ona – z tytułem Bohatera Ukrainy. On – wybawca ukraińskich jeńców. Dziś oboje siedzą za kratami. A dowody są przytłaczające. Potężna wpadka rosyjskiego wywiadu czy świadoma prowokacja, mająca na celu destabilizację sytuacji politycznej na Ukrainie? Do wyborów został rok, więc to pewnie jeszcze nie koniec.
Wołodymyr Ruban od kilku lat odgrywał ważną rolę w negocjacjach i wymianie jeńców między Kijowem a władzami okupowanej części Donbasu. Bez udziału jego i jego społecznej organizacji takie cykliczne wymiany byłyby niemożliwe – wyraźnie jego udziału życzył sobie Wiktor Medwedczuk, główny pośrednik między władzami Ukrainy i „republikami ludowymi” oraz Moskwą. To oznaczało, że Ruban...
Wybory prezydenckie w Rosji nie są wyborami w demokratycznym tego słowa znaczeniu. Są jedynie rytuałem akceptacji przez lud dokonanego wcześniej wyboru przez elity. To, że wygra Władimir Putin, wiadomo było od chwili, gdy zadeklarował na fabrycznej hali wśród robotników, że będzie nadal służył Rosji i Rosjanom.
Nie oznacza to, że wybory 18 marca były bez znaczenia. W putinowskiej Rosji za każdym razem to „sprawdzian gotowości bojowej” struktur siłowych i gubernatorów, a zarazem realne wysondowanie nastrojów społecznych. Sądząc po wynikach i stosunkowo niewielkiej fali krytyki za fałszerstwa wyborcze w Rosji, Kreml przeszedł ten test suchą nogą. Kierownictwo kraju testowało w wyborach swą zdolność do utrzymania władzy i sprawdzało, do jakiego stopnia może kreować odgórnie rzeczywistość...