Antoni Rybczyński
Jego menu posmakowało Władimirowi Putinowi. Później rzucił armię trolli na front amerykańskiej kampanii prezydenckiej, zwalczał opozycję w Rosji, finansował najemników w Donbasie i w Syrii.
To nagranie opublikowane przez dowództwo Libijskiej Armii Narodowej zrobiło dużo zamieszania. Oto 7 listopada na spotkaniu wysokich rangą rosyjskich wojskowych z libijską delegacją pojawił się cywil, Jewgienij Prigożin. Siedział przy jednym stole z ministrem obrony Siergiejem Szojgu i szefem sztabu generalnego Walerijem Gierasimowem. Później źródła we władzach rosyjskich potwierdziły obecność biznesmena, ale jako osoby… zapewniającej catering na spotkaniu. Brzmiałoby to stosunkowo wiarygodnie (z racji biznesowej przeszłości Prigożina), gdyby nie ostatnie doniesienia o pojawieniu się w Libii...
Wizyty w Rosji, w ciągu zaledwie tygodnia, dwóch liderów ekipy rządzącej Włochami, pokazują, że rząd w Rzymie naprawdę będzie dążył do zniesienia lub choćby ograniczenia sankcji unijnych wobec Moskwy. Oczywiście nie za darmo. Czy Putin pomoże, kupując włoskie obligacje, skoro sam ma gospodarcze problemy? I czego zażąda w zamian?
W marcu 2018 roku większość w wyborach do włoskiego parlamentu uzyskały partie przyjazne Rosji. Rząd sformowany przez koalicję eurosceptycznej Ligi oraz antysystemowego Ruchu Pięciu Gwiazd należy dziś do najbardziej promoskiewskich w UE. Antyimigracyjna Liga (dawniej Liga Północna) ma nawet podpisaną umowę o współpracy z putinowską partią Jedna Rosja. W powstałym w maju programie rządu zapisano, że Rosja powinna być „postrzegana nie jako zagrożenie, ale jako...
Rosjanie z coraz większymi obawami spoglądają w przyszłość, nic więc dziwnego, że nie są skorzy, by narażać się na dodatkowe wydatki związane z urodzeniem i wychowaniem dzieci. Efekt?
W 1992 roku Rosja liczyła ponad 148 mln mieszkańców. W 2016 roku było ich już tylko 144,4 mln. Planowany na 2020 rok spis ludności wskaże cyfry jeszcze mniej optymistyczne dla Kremla. I nie chodzi tylko o sam spadek liczby ludności, ale też – a może przede wszystkim – o zmiany w jej demograficznej strukturze.
Wymierająca Rosja
Analiza ostatnich trzech dekad pokazuje wyraźnie związek liczby urodzeń z sytuacją socjalno-ekonomiczną w kraju. Gdy ta się poprawiała, rosła liczba dzieci w Rosji. I na odwrót. Obecny trend spadkowy zaczął się w 2015 r. W całym roku 2017 liczba urodzeń spadła o 10,7 proc. w...
Szczyt stambulski nie przybliżył Syrii do pokoju. Zapowiada krwawą łaźnię. Merkel, ściskając się z przywódcami Rosji i Turcji, legitymizowała ich zbrodnie w Syrii. Obecność Macrona miała zaś tylko sprawić wrażenie, że cała UE to popiera.
Spotkanie przywódców Turcji, Rosji, Francji i Niemiec 27 października w Stambule nie przyniosło przełomu. Nie osiągnięto konsensusu w żadnej z istotnych kwestii związanych z konfliktem syryjskim. Wciąż nie wiadomo, jaka ma być przyszłość ostatniej enklawy rebeliantów w Idlib, jak i gdzie dokładnie mają wracać uchodźcy, czy reżim Baszara el-Asada powinien pójść na polityczne ustępstwa, jaką rolę ma odgrywać Iran, pod jakimi warunkami Europa zgodzi się finansować odbudowę Syrii. Odpowiedzi na te pytania, nawet gdyby w Stambule pojawiły się, byłyby...
Rosja od dawna narusza układ INF i już teraz w zasięgu jej nowej broni znajduje się cała Europa. Wycofanie się USA z układu wzmocni nasze bezpieczeństwo, a nie osłabi. Amerykanie będą bowiem mogli zaszachować Putina podobnymi pociskami. Podobnie jak na Dalekim Wschodzie Chiny, których ograniczenia INF nie obowiązują.
„Kontrola zbrojeń zazwyczaj funkcjonuje, kiedy jest realizowana między krajami, które się ze sobą dogadują, a zawodzi w przypadku adwersarzy, którym nie można ufać” – ten cytat z artykułu redakcyjnego „Wall Street Journal” trafnie opisuje obecną sytuację. Skoro Władimir Putin od dekady narusza układ INF, to dlaczego druga strona, Stany Zjednoczone, miałyby go przestrzegać, bezsilnie przyglądając się rosyjskim zbrojeniom? Podobnie było w latach 80., gdy podpisano wspomniany...
Wiceszef prokuratury generalnej wiedział niemal wszystko o najbrudniejszych operacjach rosyjskich służb, od katastrofy w Smoleńsku przez pranie pieniędzy w Szwajcarii po ingerowanie w wybory prezydenckie w USA. Spłonął w rozbitym helikopterze. Tydzień później Rosją wstrząsnęła informacja o zabójstwie wysokiej rangą śledczej MSW. To pierwszy taki zamach od 20 lat. Zajmowała się m.in. Aerofłotem, firmą naszpikowaną agentami FSB. Ogromna wiedza na ten temat kosztowała wcześniej życie byłego wicedyrektora rosyjskiego przewoźnika.
Była siódma rano, 10 października br. Ze swego domu w podmoskiewskiej wsi Archangielskoje wyszła podpułkownik Jewgienija Szyszkina, starszy śledczy do szczególnie ważnych spraw w Zarządzie MSW ds. Transportu w Centralnym Okręgu Federalnym. Zabójca czekał przed...
Chyba nawet najstarsi czekiści nie pamiętają tak fatalnej passy wywiadu. Co prawda, chodzi nie o Łubiankę, lecz wywiad wojskowy, ale wizerunkowo porażki i tak idą na konto wszystkich rosyjskich służb i Kremla. Pytanie, czy to GRU jest tak nieudolne, czy Zachód przestał się patyczkować z coraz bezczelniejszymi rosyjskimi szpiegami?
Główny Zarząd Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej. Taką oficjalną nazwę od ośmiu lat nosi rosyjski wywiad wojskowy. Ale chyba już na dobre będzie nazywany skrótem starej nazwy, wywodzącym się jeszcze z sowieckich czasów, czyli GRU. Kiedyś był to symbol profesjonalizmu, budzącego nawet zazdrość kolegów z Łubianki. Gdyby jednak oprzeć się na doniesieniach z ostatnich tygodni – to dziś byłby symbolem nieudolności. Jedno się nie zmieniło:...
Bagatelizowanie rosyjskiego zagrożenia militarnego i straszenie Polski „rakietowym armagedonem” – tak w Moskwie reagują na plan zainstalowania nad Wisłą stałej amerykańskiej bazy wojskowej. Z punktu widzenia Rosji ma to przede wszystkim znaczenie geopolityczne, w mniejszym stopniu militarne.
Od wielu lat wiadomo, że najlepszą gwarancją bezpieczeństwa dla krajów zagrożonych agresją Rosji nie są podpisane dokumenty sojusznicze oraz papierowe obietnice pomocy czy nawet rozbudowa własnych możliwości obronnych. To, co najlepiej chroni, to obecność amerykańskich żołnierzy. Bo na Kremlu nie urzęduje szaleniec, który porywałby się na wojnę z USA. A takim casus belli byłby atak na państwo, na którego terytorium stacjonuje US Army. Stała amerykańska baza oznacza drastyczne zmniejszenie groźby...
17 września Władimir Putin przełknął dwie bardzo gorzkie pigułki. Prezydent Rosji musiał ustąpić Turcji i w ostatniej chwili wstrzymać ofensywę na Idlib. Kilka godzin później żołnierze Asada zestrzelili rosyjski samolot, co przeciwnicy współpracy z Izraelem w Moskwie wykorzystali do wywołania kryzysu. Sypie się misterna kombinacja Kremla na Bliskim Wschodzie.
„Optymiści, którzy myśleli, że Władimir Putin zamierza współpracować z Izraelem i Stanami Zjednoczonymi, aby wypchnąć Iran z Syrii, muszą to przemyśleć raz jeszcze” – napisał opiniotwórczy „The Wall Street Journal”, komentując decyzję Moskwy o dostarczeniu reżimowi Baszara el-Asada wysoce zaawansowanego systemu obrony przeciwlotniczej S-300. To bezpośredni skutek zestrzelenia przez syryjską obronę przeciwlotniczą – przez pomyłkę...
Rosyjska Cerkiew przestanie być największym Kościołem prawosławnym na świecie, tracąc znaczną część wiernych i dochodów. Kreml straci też ważny instrument wpływu na Ukrainę. Przesądzone już przyznanie ukraińskiemu prawosławiu autokefalii jest wielkim zwycięstwem Kijowa i jeszcze większą klęską Moskwy.
Na Ukrainie działają dziś trzy Kościoły prawosławne: Ukraińska Cerkiew Prawosławna Patriarchatu Moskiewskiego (UPC-MP), Ukraińska Cerkiew Prawosławna Patriarchatu Kijowskiego (UPC-KP) i Ukraińska Autokefaliczna Cerkiew Prawosławna (UAPC). Ta ostatnia jest zdecydowanie najmniejsza (14 diecezji, tysiąc parafii) i jest kontynuatorką tradycji Cerkwi emigracyjnej, działającej w czasach sowieckich. Dwie największe wspólnoty to podległa Moskwie UPC-MP (52 diecezje, 12 tys. parafii) oraz narodowa...
Nieudana próba zabójstwa Siergieja Skripala nie tylko wywołała dyplomatyczną wojnę, ale też – jak się okazuje – pozwoliła znów zdemaskować działania rosyjskiego wywiadu wojskowego. Ujawnienie dwóch jego agentów oraz publiczne oskarżenie tej służby, nie tylko ze strony Londynu, to kolejna kosztowna wpadka GRU.
Kilka miesięcy po otruciu Siergieja Skripala i jego córki wiadomo dużo więcej na temat zamachowców. Brytyjczycy mówią, że to funkcjonariusze GRU, a rozkazy dostali na bardzo wysokim szczeblu władzy. Na wojskowy wywiad Rosji wskazuje nie tylko Theresa May. Przed posiedzeniem Rady Bezpieczeństwa ONZ, 6 września, we wspólnym oświadczeniu Francji, Niemiec, USA, Kanady i Wielkiej Brytanii mówi się wprost: „Jesteśmy całkowicie pewni, że dwóch podejrzanych o przestępstwo było...
Siergiej Szojgu zapowiedział, że to będą największe manewry wojskowe od 1981 roku. Liczba 300 tys. żołnierzy ma robić wrażenie. Problem w tym, że nikt nie jest w stanie sprawdzić, ile dokładnie rosyjskich oddziałów weźmie udział w ćwiczeniach za Uralem. Ale na pewno nie będzie ich aż tylu. Wostok-2018 to ostrzeżenie dla USA i ich azjatyckich sojuszników. Ale udziału Chin w tych manewrach też nie powinno się przeceniać.
To będzie kulminacja tegorocznego okresu szkoleniowego w rosyjskiej armii. Co roku jesienią przeprowadza się wielkie ćwiczenia na jednym z „teatrów” potencjalnych działań wojennych, po kolei na południu (Kawkaz), w centrum (Centr), zachodzie (Zapad) i wschodzie (Wostok). W ub.r. ćwiczenia odbyły się na zachodnim kierunku strategicznym (Zapad-2017), teraz przyszedł...
Prezydent Rosji okazał publicznie słabość, uległ społecznej presji. Elity tego nie zapomną. To najważniejszy wniosek z orędzia Władimira Putina na temat podniesienia wieku emerytalnego. Przed gospodarzem Kremla piętrzą się kolejne problemy polityczne, ekonomiczne i socjalne. I już nawet złota w kopalniach zaczyna brakować.
Na to wystąpienie Rosjanie czekali od czerwca, gdy pod osłoną mundialu rząd ogłosił, że podniesie wiek emerytalny – dla mężczyzn z 60 do 65 lat, dla kobiet z 55 do 63. Nic tak bardzo nie mogło wzburzyć kraju, w którym co trzeci emeryt pracuje, a zasiłek od państwa jest dodatkowym źródłem dochodu. Podniesienie wieku emerytalnego to po prostu zmniejszenie wpływów do domowego budżetu.
Nic więc dziwnego, że aż 90 proc. Rosjan jest przeciwnych reformie. Demonstracji i...
Po przeszło czterech latach Berlin wraca do „pragmatycznej” współpracy z Rosją. Wizyta Władimira Putina w Niemczech otwiera nowy etap w stosunkach tych dwóch państw i kształtuje sytuację geopolityczną w Europie. Angela Merkel staje u boku Putina przeciwko Donaldowi Trumpowi. Z jednej strony mamy oś Berlin–Moskwa z przydatkami w rodzaju Austriaków, z drugiej – Stany Zjednoczone i szereg krajów Europy Środkowej i Wschodniej.
Kilka dni po spotkaniu z Putinem Merkel wybrała się w podróż po Kaukazie Południowym. Dużo było o dywersyfikacji dostaw gazu dla Europy (Południowy Korytarz), było też potępienie rosyjskiej okupacji części Gruzji. Ale nie powinno to mylić. Berlin zmienił kurs na prorosyjski, a ważniejsze od słów, które nic nie kosztują, są czyny. A te, choćby w wypadku Nord Stream...
„Po Waszyngtonie można się spodziewać wszystkiego, jest to obecnie bardzo nieprzewidywalny uczestnik stosunków międzynarodowych”. Te słowa rzecznika Kremla zaledwie miesiąc po szczycie w Helsinkach są najlepszym dowodem na to, że relacje USA z Rosją wcale nie ociepliły się po spotkaniu Donalda Trumpa z Władimirem Putinem. Wręcz przeciwnie, Waszyngton nakłada nowe sankcje, tak ostre jak nigdy dotąd.
Wybory uzupełniające do Kongresu za pasem. 6 listopada wybrany zostanie cały skład Izby Reprezentantów i 1/3 składu Senatu. Notowania republikanów nie wyglądają najlepiej – a szeroka fala krytyki, jaka spadła na Trumpa i jego ekipę po szczycie w Helsinkach, z pewnością nie pomogła kongresowej większości. Pod naciskiem republikańskiego zaplecza w Kongresie administracja musi podejmować twarde...
Choć nie należą formalnie do NATO, rosyjscy stratedzy postrzegają je jako część militarnego bloku zachodniego. Szwecja i Finlandia mają ogromne znaczenie – nie tyle z powodu potencjału wojskowego, ile położenia – dlatego Rosja robi, co może, aby utrzymać te dwa kraje z dala od Sojuszu.
Do niedawna Rosja stawiała stanowcze weto dla członkostwa Finlandii i Szwecji w NATO. Okazuje się, że to już nie wystarcza. 24 lipca na naradzie kierownictwa ministerstwa obrony jego szef Siergiej Szojgu stwierdził, że zacieśniająca się współpraca Szwecji i Finlandii z NATO jest „niepokojąca” i takie działania zmuszają Rosję do „podjęcia środków zaradczych”.
Prowokacje i groźby
Wojenna retoryka i szantaż ze strony Moskwy wobec dwóch skandynawskich państw pozostających poza NATO nie pojawiły się...
W tej historii z Republiki Środkowoafrykańskiej jest więcej znaków zapytania niż odpowiedzi. Być może nigdy nie uda się ustalić prawdziwych sprawców mordu na trzech rosyjskich dziennikarzach. Zapewne skończy się na ogłoszeniu, że to islamscy rebelianci chcieli obrabować białych. Jedno jest pewne: jeśli komuś zależało na uciszeniu dziennikarzy, to szefom i politycznym protektorom Kompanii Wagnera.
Orhan Dżemal (51 l.) – doświadczony korespondent wojenny z wielu konfliktów zbrojnych na całym świecie. Aleksandr Rastorgujew (47 l.) – znany twórca filmów dokumentalnych. Kiriłł Radczenko (33 l.) towarzyszył kolegom w roli operatora kamery. Wyprawili się do Republiki Środkowoafrykańskiej (RŚA) zbierać materiał do filmu dokumentalnego o Kompanii Wagnera, prywatnej spółce najemniczej....
Helsinki Helsinkami, Trump Trumpem, a amerykańskie służby i administracja nie zwalniają tempa w walce z rosyjskimi nielegalnymi próbami ingerowania w życie publiczne w USA. Tuż przed szczytem rosyjsko-amerykańskim postawiono w stan oskarżenia dwunastu pracowników GRU. Wszyscy oczywiście są poza zasięgiem Amerykanów. Mniej szczęścia miała młoda Rosjanka, która w USA infiltrowała prawicowe środowiska związane z republikanami i Trumpem.
Kobietę aresztowano 16 lipca. Prawdopodobnie czuła, co się święci, bo tuż wcześniej wymówiła umowę o wynajem mieszkania w Waszyngtonie, spakowała swoje rzeczy i negocjowała wynajęcie bagażówki. Takie zachowanie obserwowanej od co najmniej 2016 r. Rosjanki zaalarmowało kontrwywiad FBI i przyspieszyło decyzję prokuratorów o postawieniu jej w stan...
Kto tu jest przyjacielem, a kto wrogiem? Można by zapytać po europejskiej podróży Donalda Trumpa. W Helsinkach żadnych wielkich geopolitycznych transakcji nie dokonano. Na szczęście! Było oczywiste, że jeśli by były, to tylko na korzyść Rosji.
Jednak potulne potakiwanie Putinowi tuż po brutalnym zbesztaniu europejskich sojuszników wygląda fatalnie. Publiczne dawanie wiary nie swoim służbom, ale byłemu kagiebiście, prezydentowi kraju uznanego w oficjalnych (!) dokumentach za zagrożenie dla USA – to już kompromitacja, dla wielu wręcz zdrada.
Do 16 lipca 2018 r. można było mówić, że zdarzające się Trumpowi słowa podziwu dla Putina czy przychylne Rosji sugestie dotyczące różnych międzynarodowych problemów to tylko... słowa. Czyny bowiem świadczyły o czymś zupełnie przeciwnym: wzmacnianie...
Wszyscy skupili się na groźbach Trumpa i „awanturze o kasę”, czyli o zwiększenie wydatków obronnych przez członków NATO. Krytycy prezydenta USA oczywiście ogłosili, że próbuje on zniszczyć Sojusz. Tymczasem jest wręcz przeciwnie, zaś decyzje, które jednomyślnie zapadły w Brukseli, wzmacniają natowski potencjał odstraszania Rosji.
Wraz z pojawieniem się Donalda Trumpa skończyła się era hiperpoprawnych politycznie szczytów NATO: spotkań upływających pod znakiem uśmiechów i poklepywania się po plecach, zjazdów towarzystwa wzajemnej adoracji, pełnych optymistycznych deklaracji, ale unikających trudnych tematów. Trump bywa wręcz grubiański? Tak. Zaskakuje zwrotami w swych wypowiedziach? Tak. Myli czasem fakty? Tak. Ale jest skuteczny. Scenariusz jest zawsze ten sam. Najpierw histeria, jak...
Igrzyska są tańsze od chleba i łatwiej da się je wykorzystać propagandowo. To zaś pomaga realizować polityczne cele. Władimir Putin dobrze się na tym zna, ale sam zapewne się nie spodziewał, kupując mundial, że ta impreza za osiem lat tak bardzo mu pomoże.
Putinowi tym łatwiej wykorzystywać mundial, że nieoczekiwanie w sukurs przyszły my wyniki. Nie, nie ekonomiczne czy polityczne. Sportowe. Niewątpliwie bardzo pomogła Kremlowi zaskakująco dobra postawa rosyjskiego zespołu. Zaskakując sam Kreml. Bo oto po wyjściu z grupy sborna trafiła na prawdziwego giganta, Hiszpanię. I chyba nikt nie stawiał na gospodarzy. Więc i sam prezydent nie zaryzykował pojawienia się w telewizyjnych obrazkach tuż obok płaczących kibiców i załamanych piłkarzy. Do loży honorowej wysłał, rzecz jasna, premiera...
Operacja sił Asada wspieranych przez rosyjskie lotnictwo w południowo-zachodniej Syrii to test dla administracji Donalda Trumpa. Stawką jest nie tylko los rebelianckiej enklawy, ale też wiarygodność USA na syryjskim teatrze wojennym. Władimir Putin chce zaś zdobyć przewagę, zanim spotka się z Trumpem w Helsinkach.
Wspierana przez Rosjan ofensywa rządowa w południowo-zachodniej Syrii jest sprzeczna z umową o tzw. deeskalacji, zawartą w lipcu 2017 r. przez USA, Rosję i Jordanię. Dzięki tamtemu porozumieniu – ogłoszonemu zresztą zaraz po spotkaniu Putina z Trumpem w Hamburgu – przez blisko rok w tym regionie Syrii panował pokój. Amerykańska administracja chwaliła się tym jako swym dużym sukcesem. Który teraz zamienia się powoli w klęskę.
Powtórka ze Wschodniej Ghouty?
Zgodnie z...
Podczas otwarcia mistrzostw świata w piłce nożnej Władimir Putin dziękował FIFA, że nie pozwoliła „mieszać sportu z polityką”. Postarał się jednak o to sam Kreml. Dawno nie było tak upolitycznionego mundialu. A im większy piknik na trybunach i ulicach, tym mocniej razi kontrast tego udawanego oblicza Rosji z rzeczywistością.
Start i pierwsze dni mistrzostw świata miały wszystko, czego mogliby sobie życzyć kibice w Rosji. Dobrze przygotowane stadiony, piękną ceremonię otwarcia, świetne występy Sbornej. Natychmiast zmienił się stosunek wielu Rosjan do imprezy – wcześniej narzekano, że to wyrzucone pieniądze, a zespół do niczego się nie nadaje. Putin nigdy specjalnie nie emocjonował się futbolem. Z gier zespołowych zawsze najbliższy był mu hokej. Ale gospodarz Kremla wie, jak wykorzystać...
Utworzenie nowych dowództw, dalszy wzrost wydatków na obronę, a przede wszystkim zwiększenie sił gotowych do szybkiego wejścia do walki oraz poprawa ich mobilności – takie decyzje zapadły w ostatnim czasie w NATO. Na lipcowym szczycie w Brukseli przywódcy państw Sojuszu mają ostatecznie zatwierdzić kroki, które jeszcze bardziej wzmocnią NATO. Cele są jasne: większe wzmocnienie wschodniej flanki i zwiększenie zdolności odstraszania Rosji.
NATO ma łącznie ponad 2 mln żołnierzy, zaś Rosja około 830 tys. Ta gigantyczna przewaga Sojuszu nie przekłada się jednak na rzeczywisty poziom bezpieczeństwa zagrożonej rosyjskim ekspansjonizmem Europy. Aneksja Krymu skłoniła Sojusz do powołania niewielkich sił szybkiego reagowania i rozmieszczenia na wschodniej flance – na zasadzie rotacyjnej –...
To nieetyczne, służby wykorzystały media, nie wolno stosować metod rosyjskich – sporo takich zarzutów pojawiło się po ujawnieniu przez władze Ukrainy operacji, w której upozorowano zabójstwo dziennikarza, aby schwytać zleceniodawców zamachu. – Na wojnie hybrydowej wszystkie chwyty są dozwolone – odpowiadają Ukraińcy. Tak, to prawda. Jeśli osiąga się cel. W „zmartwychwstaniu” Babczenki było nim złapanie za rękę – jako organizatora zamachu – rosyjskich służb. Więc gdzie są dowody?
29 maja w świat poszła informacja o zabójstwie w Kijowie Arkadija Babczenki, dziennikarza i korespondenta wojennego z Rosji, krytyka Kremla, emigranta politycznego. Babczenko przez parę lat był reporterem niezależnej „Nowej Gazety”. Wyjechał z kraju z rodziną w 2017 r., obawiając się o życie. Było więc...
To może być największe osiągnięcie Antoniego Macierewicza. To jego współpracownicy w MON przygotowali i przedstawili Amerykanom konkretną i dobrze uzasadnioną propozycję instalacji w Polsce stałej bazy wojskowej USA. Reakcje w Waszyngtonie były bardzo pozytywne. Stąd zapewne wściekła reakcja opozycyjnych mediów, polityków, Rosji i Niemiec.
W resorcie obrony za czasów Antoniego Macierewicza przygotowano dokument, który przekazano stronie amerykańskiej. To szczegółowo rozpisana „Propozycja stałej amerykańskiej obecności w Polsce”. Publikacja Onetu, który pierwszy opisał sprawę, miała na celu skompromitowanie projektu, który bezpieczeństwu Polski może przynieść korzyści największe od wstąpienia do NATO. Umieszczony w sieci artykuł pełen jest mniej lub bardziej wymyślnej dezinformacji,...
Podział na Zachód i Rosję to fikcja. W tak strategicznej kwestii jak bezpieczeństwo energetyczne mamy do czynienia ze starciem koalicji niemiecko-rosyjskiej z USA i krajami Europy Środkowej i Wschodniej. Na Brukselę nie możemy liczyć – co pokazała ugoda Komisji Europejskiej z Gazpromem.
Trudno nie zauważyć, że drogi Waszyngtonu i Berlina rozchodzą się coraz bardziej. Nord Stream 2, wymiana handlowa USA–UE, Iran, Syria – punktów spornych przybywa. Rosja, która rozczarowała się administracją Donalda Trumpa, korzysta z napięć w świecie zachodnim i próbuje mocniej wciągnąć Berlin do współpracy. Rząd Angeli Merkel już zdecydowanie idzie w kierunku realizacji Nord Stream 2. Co gorsza, ma to duży wpływ na politykę Brukseli wobec Rosjan. 24 maja Komisja Europejska ostatecznie zatwierdziła...
Apokaliptyczne sceny na granicy ze Strefą Gazy, koncentracja elitarnych oddziałów Hezbollahu na południu Libanu, pierwszy od wielu lat ostrzał pozycji izraelskich przez irańskie rakiety. Państwo żydowskie stanęło na krawędzi wojny – i to wojny na wielu frontach. Wojny, która może być na rękę premierowi Benjaminowi Netanjahu.
Choć w ostatnich dniach najgłośniej o starciach na granicy Izraela ze Strefą Gazy, protestach Palestyńczyków po przeniesieniu ambasady USA do Jerozolimy i związanej z krwawymi wydarzeniami awantury międzynarodowej, to jednak dużo ważniejszy jest inny konflikt zewnętrzny Izraela. Tak blisko bezpośredniego militarnego starcia z Iranem jeszcze chyba nie było. Izraelska armia (IDF) oskarża Korpus Strażników Rewolucji Islamskiej (IRGC) i szyickie milicje o to, że...
Władimir Putin po raz pierwszy od pięciu lat nie został uznany przez magazyn „Forbes” za najbardziej wpływowego człowieka świata. Impas w polityce zagranicznej, stagnacja w kraju, a na horyzoncie brak pieniędzy. Prezydent Rosji nie ma wyjścia: musi szukać porozumienia z Zachodem, bo wojnę przegrałby z kretesem, a każdy kolejny miesiąc sankcji odczuwa coraz mocniej.
Miesiącami Putin wahał się, czy kontynuować dotychczasową politykę konfrontacji i zbrojeń przy minimalizacji wynikających z tego strat gospodarczych (za tym opowiadają się siłowicy), czy może zmniejszyć wydatki na zbrojenia, załagodzić relacje z Zachodem i pójść drogą reform (program tzw. partii pokoju). Stan gospodarki i finansów państwa nie pozwala na dalsze masowe zbrojenia i wojenne awantury, a jednocześnie inwestowanie...
Gdyby zachodni politycy nie byli hipokrytami, już dawno zbojkotowaliby mistrzostwa świata w piłce nożnej w Rosji – nawet zakazując udziału w nich swoim piłkarzom. I nie za sprawę Skripalów, ale choćby za aneksję Krymu, wojnę w Donbasie, zbrodnie wojenne w Syrii. Bojkotu więc Kreml nie musi się obawiać. Są inne, poważniejsze niebezpieczeństwa czyhające na kolejne po Soczi „igrzyska Putina”.
Sukces wizerunkowy gospodarza Kremla i całego reżimu – to główny polityczny cel organizowanego przez Rosję mundialu. Główny cel ekonomiczny – to zapewnienie wielomilionowych kontraktów firmom należącym do przyjaciół prezydenta. Czyli generalnie to samo, co przy igrzyskach w Soczi. Tyle że tam kasa do podziału była dużo większa – koszt wyniósł 50 mld dolarów. Mundial to „tylko” 14 mld dolarów. Choć –...
Z Waldemarem Pawlakiem podpisywał aneks do umowy jamalskiej. Z Tomaszem Arabskim biesiadował pod murami Kremla. Filolog, nafciarz, czekista – kimże jest ten człowiek wielu talentów? Igor Iwanowicz Sieczin – drugi po Putinie w rosyjskim państwie. Dziś „tylko” szef największego koncernu naftowego Rosji. Ale politycznie: gigant. Już zresztą od wielu lat.
Niewątpliwie, choć bywał w opałach, Igor Sieczin pozostaje dziś jednym z ostatnich starych towarzyszy Putina, którzy wciąż rozdają karty w Rosji (drugim jest Nikołaj Patruszew). Wielu zadaje sobie pytanie, skąd ta siła? Dlaczego Sieczin, jako chyba jedyny na kremlowskim dworze, może sobie pozwalać czasem nawet na działania, które Putinowi są niezbyt miłe? Dlaczego w różnych konfliktach w łonie putinowskiej kleptokracji na końcu na...
Jedna decyzja amerykańskiej administracji pozbawiła Władimira Putina i jego wspólników dziesiątki miliardów dolarów oraz zachwiała rosyjską gospodarką. Jak zareagowała Moskwa? Nie kontrsankcjami i nie groźbami atomowymi. Putin wykonał krok w tył. Wniosek? Nie naloty w Syrii, nie wyrzucanie „dyplomatów”, ale właśnie uderzenie po kieszeni – tak należy rozmawiać z Kremlem.
Szóstego kwietnia Departament Skarbu USA opublikował kolejną już „czarną listę” rosyjskich urzędników, biznesmenów i firm. Obywatele amerykańscy mają zakaz współpracy z nimi, a ich aktywa w USA zostały zamrożone. Na liście znalazło się 7 biznesmenów, 17 urzędników i polityków oraz 12 podmiotów prawnych. Sankcje dotknęły m.in. związanych z Kremlem oligarchów, w tym Olega Deripaskę, Sulejmana Kerimowa, Wiktora Wekselberga...
Bomby i rakiety zachodniej koalicji spadły na reżim Asada. Tak blisko bezpośredniego starcia USA z Rosją w Syrii jeszcze nie było. Ale mimo wszystko przesadą są porównania obecnej sytuacji do kryzysu kubańskiego z czasów zimnej wojny. Ani Trump, ani Putin nie chcą militarnej awantury, która mogłaby się wymknąć spod kontroli. Potwierdziła to pierwsza fala nalotów. Siły USA, Francji i Wielkiej Brytanii dobrały cele tak, aby nie trafić Rosjan.
Początkowo wydawało się, że atak nastąpi w ciągu kilkudziesięciu godzin po użyciu przez siły reżimu broni chemicznej przeciwko cywilom. Tak jak w kwietniu 2017 r., gdy Amerykanie ukarali Asada za atak chemiczny w Chan Szajchun ostrzałem rakietowym bazy Szajrat. Ale teraz na uderzenie świat czekał tydzień. Operacja rozpoczęła się w nocy z 13 na 14...
Już dawno Kreml nie był tak zaskoczony jak 26 marca. Skoordynowana akcja wydalenia ponad stu rosyjskich dyplomatów przez ponad 30 państw to cios dla „nowego starego” prezydenta Rosji. Moskwa odpowiada dalszą eskalacją konfliktu – tyle że straszenie wojną już na Zachód nie działa.
Nawet w czasach zimnej wojny nie było tak szerokiej jednorazowej akcji wyrzucania dyplomatów Moskwy. We wrześniu 1971 r. z Wielkiej Brytanii wydalono jednorazowo 105 dyplomatów sowieckich po tym, jak na stronę brytyjską przeszedł oficer KGB Oleg Lialin. Z kolei w marcu 1983 r. Francja wydaliła 47 sowieckich dyplomatów. Ale to i tak nic w porównaniu z tym, co się wydarzyło w marcu – skala ekspulsji będących odwetem za otrucie Siergieja Skripala i jego córki wyraźnie zaskoczyła stronę rosyjską. Najbardziej...
Prawie jak Bonnie i Clyde. Prawie, bo to wersja ukraińska, czyli historia niejednoznaczna i powikłana. Ona – z tytułem Bohatera Ukrainy. On – wybawca ukraińskich jeńców. Dziś oboje siedzą za kratami. A dowody są przytłaczające. Potężna wpadka rosyjskiego wywiadu czy świadoma prowokacja, mająca na celu destabilizację sytuacji politycznej na Ukrainie? Do wyborów został rok, więc to pewnie jeszcze nie koniec.
Wołodymyr Ruban od kilku lat odgrywał ważną rolę w negocjacjach i wymianie jeńców między Kijowem a władzami okupowanej części Donbasu. Bez udziału jego i jego społecznej organizacji takie cykliczne wymiany byłyby niemożliwe – wyraźnie jego udziału życzył sobie Wiktor Medwedczuk, główny pośrednik między władzami Ukrainy i „republikami ludowymi” oraz Moskwą. To oznaczało, że Ruban...
Wybory prezydenckie w Rosji nie są wyborami w demokratycznym tego słowa znaczeniu. Są jedynie rytuałem akceptacji przez lud dokonanego wcześniej wyboru przez elity. To, że wygra Władimir Putin, wiadomo było od chwili, gdy zadeklarował na fabrycznej hali wśród robotników, że będzie nadal służył Rosji i Rosjanom.
Nie oznacza to, że wybory 18 marca były bez znaczenia. W putinowskiej Rosji za każdym razem to „sprawdzian gotowości bojowej” struktur siłowych i gubernatorów, a zarazem realne wysondowanie nastrojów społecznych. Sądząc po wynikach i stosunkowo niewielkiej fali krytyki za fałszerstwa wyborcze w Rosji, Kreml przeszedł ten test suchą nogą. Kierownictwo kraju testowało w wyborach swą zdolność do utrzymania władzy i sprawdzało, do jakiego stopnia może kreować odgórnie rzeczywistość...
Echa sprawy Skripala Wielka Brytania wyrzuca 23 rosyjskich dyplomatów i zaostrza system sankcyjny wobec Moskwy. To odwet za otrucie Siergieja Skripala. Takiego kryzysu w relacjach brytyjsko-rosyjskich nie było nawet po zabójstwie Litwinienki. Chodzi nie tylko o zamach w Salisbury.
W lutym minister obrony Gavin Williamson oświadczył, że największe zagrożenie dla Wielkiej Brytanii przedstawiają dziś Rosja i Korea Północna. To oznacza odejście od strategii bezpieczeństwa narodowego z 2015 r., w której na pierwszym miejscu był międzynarodowy terroryzm. Zamach na Skripala i jego polityczne konsekwencje potwierdzają diagnozę Williamsona. Wiosną 2017 r. Brytyjczycy przyjęli ostre stanowisko wobec działań rosyjskich w Syrii. Z tego powodu w kwietniu Boris Johnson odwołał wizytę w...
„Zdrajcy odwalą kitę. Zaufajcie mi. Ci ludzie zdradzili swych przyjaciół, swych towarzyszy broni. Cokolwiek dostali w zamian, te trzydzieści srebrników, które im darowano, udławią się nimi”. To słowa Władimira Putina z 2010 roku. To wtedy Rosja musiała, w zamian za swych nielegałów złapanych w USA, oddać Zachodowi cztery osoby skazane za szpiegostwo. Jedną z nich był Siergiej Skripal. To tego byłego oficera GRU, wraz z córką, otruto 4 marca w angielskim Salisbury.
Nie ma kogoś takiego jak były oficer wywiadu, zaś zdrajcy zawsze kończą źle – to słowa samego Władimira Putina, nieraz przez niego powtarzane. Za rządów byłego kagiebisty rosyjskie służby urządziły sobie prawdziwe polowanie na „wrogów” i „zdrajców” zbiegłych za granicę. Zaczęli zabijać w 2004 r. (były prezydent Czeczenii...
Najdroższy w historii handlu międzynarodowy arbitraż wygrał Naftohaz Ukrainy. Straty Rosjan mogą być jednak dużo większe niż kilka miliardów dolarów. Sposób, w jaki Gazprom reaguje na sądową porażkę, może go kosztować nawet Nord Stream 2 – choć niemieccy przyjaciele Moskwy bardzo się starają, by ten rurociąg powstał.
Gazprom nigdy nie kierował się kalkulacjami czysto ekonomicznymi. Zawsze było to – na pierwszym miejscu – narzędzie polityki państwa rosyjskiego. Zachowanie koncernu po porażce przed międzynarodowym arbitrażem tylko to potwierdza. Być może kryją się za tym jakieś krótkoterminowe polityczne kalkulacje. Ale generalnie punktów w Europie Gazpromowi to nie przysporzy. Ma to też swoje dobre strony. Czas, aby lobbyści i wspólnicy rosyjskiego koncernu zrzucili maski. Po tym,...
„Piekło na ziemi” – tak sytuację w bombardowanej Wschodniej Gucie określił sekretarz generalny ONZ Antonio Guterres. Międzynarodowej społeczności pozostają tylko słowa. Zawieszenie broni, uchwalone w rezolucji Rady Bezpieczeństwa, pozostaje na papierze. Rosyjskie i syryjskie samoloty niszczą szpitale, szkoły i domy. Kreml dał wolną rękę Asadowi i Irańczykom, którzy za wszelką cenę chcą zdobyć enklawę.
Wschodnia Guta leży na wschodnich krańcach Damaszku. Ta kontrolowana przez rebeliantów enklawa obejmuje kilka sporych miast i zamieszkuje ją około 400 tys. ludzi. Od 2013 r. znajduje się w oblężeniu i pod ostrzałem sił reżimu. W ubiegłym roku Rosja, Iran i Turcja ogłosiły we Wschodniej Gucie jedną z tzw. stref deeskalacji. Dżihadyści są tutaj marginesem, a dominują trzy organizacje...
Rosyjskie systemy rakietowe krótkiego zasięgu Iskander już na stałe trafiły do obwodu kaliningradzkiego. Wywołało to duże poruszenie wśród sąsiadów i w całym NATO. Jednak stała obecność Iskanderów w eksklawie tak naprawdę zmienia niewiele, jeśli mowa o militarnym układzie sił. Ruch rosyjskiego dowództwa ma przede wszystkim znaczenie polityczne – i w tym kontekście nie można go lekceważyć.
Dyslokacja systemów rakietowych Iskander w obwodzie kaliningradzkim na stałe była tematem spekulacji już od dawna. Wcześniej broń ta trafiała do enklawy na krótko, na czas ćwiczeń. Teraz ma być inaczej. Jeszcze na początku grudnia zwykle dobrze poinformowany prorządowy dziennik „Kommiersant” napisał, że gotowa jest już infrastruktura do przyjęcia kompleksu rakiet Iskander-M w 152. Gwardyjskiej...
Podróż Rexa Tillersona po Bliskim Wschodzie i masakra rosyjskich najemników w Dolinie Eufratu – Stany Zjednoczone dyplomatycznie i militarnie pokazały, że nie zamierzają godzić się na rosyjsko-irański dyktat w Syrii. Do tego zbrojnie zaangażował się w wojnę w sąsiednim kraju amerykański sojusznik, Izrael. Putin, Asad i Chamenei mają więc poważny problem. Czy na tym wszystkim zyska snująca własną intrygę Turcja?
Do bitwy doszło w nocy z 7 na 8 lutego, 80 km na wschód od Deir ez-Zor, na lewym brzegu Eufratu. Rzeka jest umowną granicą między strefą opanowaną przez siły Asada i Rosjan a terenami kontrolowanymi przez kurdyjsko-arabską koalicję SDF oraz wspierających ich Amerykanów. Z relacji przedstawionej przez Pentagon wynika, że wroga kolumna w sile przeszło pół tysiąca ludzi...
Co najmniej 1,2 biliona dolarów. Tyle przez najbliższe trzy dekady mogą wydać na modernizację arsenału jądrowego Stany Zjednoczone. Po co? Żeby powstrzymać Rosję i zminimalizować ryzyko użycia przez nią taktycznej broni atomowej w konwencjonalnej wojnie w Europie. Na przykład z Polską.
Stany Zjednoczone ogłosiły trzy kluczowe dokumenty doktrynalne dotyczące bezpieczeństwa. Pierwszym i nadrzędnym, ale i najbardziej ogólnym, była przedstawiona 18 grudnia przez prezydenta Donalda Trumpa Strategia Bezpieczeństwa Narodowego (National Security Strategy, NSS). Ogłoszona przez Departament Obrony 19 stycznia Strategia Obrony Narodowej (National Defense Strategy, NDS) została opracowana właśnie w oparciu o ustalenia NSS. Przedstawiona przez Jima Mattisa NDS w połączeniu z NSS, stały się z...
Nawalny nie jest dla Putina żadnym zagrożeniem – zapewnił rzecznik prezydenta. Fakt, że taka wypowiedź w ogóle się pojawia, świadczy o czymś przeciwnym. Oczywiście, nawet gdyby startował w wyborach, lider opozycji i tak by przegrał z Putinem. Reżim boi się jednak jego zdolności mobilizowania ludzi. Stąd fala represji, tym ostrzejszych, im bliżej dnia głosowania.
Kreml chce uniknąć powtórki wydarzeń z zimy przed poprzednimi wyborami prezydenckimi. Wówczas na ulice wyszły setki tysięcy ludzi i były to największe demonstracje od początku rządów Władimira Putina. Dziś jedyną osobą zdolną zmobilizować ludzi do wyjścia na ulice w ogólnokrajowej skali jest Aleksiej Nawalny – co udowodnił już w marcu i czerwcu ub.r. Wtedy protestowały w całej Rosji dziesiątki tysięcy ludzi. Nieformalny lider...
Taki najazd lobbystów i prawników opłacanych z Moskwy chyba jeszcze nie zdarzył się w historii Waszyngtonu. Bo i takiej paniki wśród rosyjskich oligarchów jeszcze nie było. Nowy pakiet amerykańskich sankcji ma zaboleć najmocniej właśnie otoczenie Putina.
Wcześniej administracja USA, usiłując ukarać Rosję za agresję na Ukrainie i w Syrii za mieszanie się w wewnętrzne sprawy Zachodu, uderzała w duże państwowe koncerny i rządowe agencje. Teraz Amerykanie skupili się na spółkach robiących interesy z obłożonymi wcześniej sankcjami firmami, zamykając lukę, która pozwalała minimalizować skutki kary. Największe znaczenie ma jednak „lista oligarchów”, czyli wspólników Putina i ich bliskich, którzy mogą zostać objęci restrykcjami. Tego w Moskwie boją się najbardziej – ujawnienia osób, firm i...