Kiosk włoski

Włoski kiosk z gazetami, czyli „l’edicola”, to instytucja stanowiąca część kultury. No i oczywiście prasa papierowa. Spadki sprzedaży gazet codziennych w Polsce to kwestia złożona z wielu czynników. 

Poza politycznymi (podział pod kątem poglądów na poziomie wojny ideologicznej) czy cywilizacyjnymi (Internet, serwisy i portale wypierające tradycyjne gazety), wpływa też na to niski poziom edycyjny polskiej prasy papierowej, wynikający z możliwości ekonomicznych. Gdy weźmie się do ręki włoskie dzienniki typu „Il Corriere della Sera” czy „La Repubblica”, to trzyma się kawał dobrej lektury – przykładowo „Corriere” w warstwie głównej (bez dodatków) to 60 stron, a gdy doliczymy dodatki wielkości tygodników, to z jednego wydania ma się lekturę na kilka dni. Jednak jest rzecz inna, niezmiernie ważna – dzienniki towarzyszą Włochom przy śniadaniach, są rozkładane w barach, kawiarniach, restauracjach. Stanowią zatem potężne narzędzie wpływania na świadomość i opinię