Etap prawdy

Nie podzielam jeremiad nad wyjściem Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej. Przeciwnie, uznaję 24 czerwca 2016 r.  za wielki dzień zwycięstwa rozsądku nad polityczną poprawnością i państwa narodowego nad lewacką utopią. Nie martwię się, że jakaś część Polaków wróci na ojczyzny łono. Czekamy na nich z otwartymi ramionami. Nie boję się też „Europy karolińskiej” – wielkich Niemiec z francuskim przydupasem. Ten projekt zdycha na naszych oczach. I bardzo dobrze! Przed Putinem prędzej obroni nas NATO (a tam Albion zostaje) niż konformiści z Brukseli. Cieszę się, że bracia Angole podjęli się nareszcie zdemaskowania wielkiego oszustwa, jakim okazała się Unia Europejska. Nie na taką wspólnotę się umawialiśmy. W roku 2005 z ogromnymi nadziejami wstępowaliśmy do Europy Ojczyzn. A zafundowano nam wizję superpaństwa o wiele bardziej scentralizowanego niż Stany Zjednoczone czy Szwajcaria i mocniej zbiurokratyzowanego niż Bizancjum. Chcieliśmy swobody podróżowania, handlu, wymiany