Bezzębny tygrys

Kiedy myślę o Europie naszych ojców i praojców, w pierwszym rzędzie ogarnia mnie duma. Jak wiele dokonano na tym stosunkowo biednym półwyspie Azji. Mimo epidemii, głodów i wojen, a czasami, paradoksalnie – dzięki nim. Np. czarna śmierć z XIV w., pustosząc całą Europę, a oszczędzając Polskę, pozwoliła na cud Kazimierza Wielkiego i stworzyła podwaliny  mocarstwa. Sukces naszego kontynentu wziął się z trzech źródeł: żydowskiej religii, greckiej kultury i rzymskiego prawa – dzięki nim mogliśmy się szczycić zdobyczami niewyobrażalnymi w innych cywilizacjach – prawami jednostek i kobiet, tolerancją, wolnością osobistą, demokracją... Odrębność i różnorodność krain owocowała mnogością poszukiwań naukowych i rozwiązań politycznych. Wyzwalała inicjatywę i rywalizację. Euroidioci, którzy uważają, że można bezkarnie wykluczyć konflikt, spór, a zwłaszcza walkę, przypominają przywódców państw komunistycznych, usiłujących zrealizować raj na ziemi. Jednak zwykle się okazywało, że