Skorupa i głąb

Wiadomo, że o powodzeniu militarnej ofensywy przesądza przewaga w powietrzu, front przełamują oddziały pancerne, jednak o utrzymaniu terenu decyduje piechota. Nie inaczej jest w polityce. W ciągu trzech miesięcy nasz obóz patriotyczny w imponujący sposób zdobył władzę, opanował strategiczne pozycje w kraju, co jednak nie oznacza końca wojny. Można przecież wymienić prezesów spółek, ministrów i dyrektorów, kierowników i naczelników, ale o ostatecznych wynikach decyduje „materiał ludzki”. W jakimś filmie wojennym widziałem, jak niemiecka V2 trafia precyzyjnie w bunkier Churchilla, ale nie wybucha, bo jakaś skazana na śmierć robotnica w fabryce wcisnęła do zapalnika plasterek ogórka... Realna możliwość dobrej zmiany nie zależy wyłącznie od najlepszych pomysłów i chęci decydentów, ale od działania milionów ludzi, w tym gigantycznej rzeszy tych (mówiąc eufemistycznie) nie do końca przekonanych. Możliwości sabotażu są gigantyczne. I to na każdym szczeblu. Często zresztą