Epoka kultury opresywnej

Interesujące byłoby zobaczyć, jak na przykład za sto lat historycy sztuki nazwą współczesny nam okres w polskiej kulturze. Jak opiszą, w jakie słowa ujmą kanon ograniczeń i narzucania zachowań artystycznych pierwszych dekad XXI wieku w historii kultury nad Wisłą?

Pewnie poszukają jakiegoś nowego słowa. „Autorytarny liberalizm”? Określenie wewnętrznie sprzeczne, zwłaszcza że i samo słówko „liberalizm”, choć dziś przeinaczane w swoim znaczeniu na wiele sposobów, oznacza jednak – powinno oznaczać – wolnościowe podejście do sztuki. Przyszli historycy sztuki będą zatem szukać dobrego słowa wyrażającego okres kultury z dość ściśle określonymi warunkami cenzury, definiowanej pożądaniem przynależności środowiskowej i seksualnej twórców, zakazanymi i promowanymi tematami. Może nazwą ten polski czas artystyczny okresem sztuki opresywnej? 

Jak opisywać będą ten rodzaj nadwiślańskiej „cancel culture” – kultury wycinania, ograniczania, wykluczania? Bo że ma on specyficzny polski