Z pamiętnika emeryta

W pierwszym dniu Świąt Zimowych (24 grudnia) udałem się na obowiązkowe spotkanie do Klubu Seniora. Odmowa uczestnictwa łączyła się z różnymi dolegliwościami, w tym z zamrożeniem kolejnej raty moich oszczędności, które raz w roku w kwocie 1000 zł wolno było wymienić na euro, jedyną pełnoprawną walutę w naszym landzie. 

W drzwiach musiałem poddać się kontroli wykrywaczem metalu – w zeszłym roku u pewnej rencistki wykryto złoty medalik, którego noszenie podlegało grzywnie. U mnie niczego nie wykryto, ostatni złoty ząb oddałem na Fundusz Obsługi Zadłużenia Zagranicznego. Po uroczystej samokrytyce wysłuchaliśmy wystąpienia Ojca Narodu, od paru miesięcy obdarzonego tytułem Prymusa! Błogosławiony jeszcze za życia towarzysz Szymon, jak powszechnie go nazywano, odegrał z Wysokiej Mównicy wesoły skecz, w którym znokautował starannie wybranych przedstawicieli pięcioosobowej opozycji, zresztą na ich własne życzenie. Potem obejrzeliśmy ucieszne jasełka o patchworkowej