Moja ciotka Marychna

Pan Henryk, pszczelarz, który sprzedaje miód na targu w Milanówku (my najczęściej kupujemy miód gryczany), pojechał z pielgrzymką do Jerozolimy i przywiózł mi stamtąd w darze różaniec. – Panie Jarosławie – powiedział – ten różaniec leżał na grobie Chrystusa. – W sekreterze mam szufladę, w której trzymam różne cenne pamiątki i różaniec od pana Henryka znalazł tam swoje miejsce obok dwóch innych różańców, które leżą w szufladzie od wielu lat. Jeden z nich Ewa kupiła w latach siedemdziesiątych pod Ostrą Bramą w Wilnie, drugi przywiozła mi z Rzymu, też w latach siedemdziesiątych, ale trochę później, ciotka Marychna, młodsza siostra mojego ojca. Paciorki różańca od pana Henryka są drewniane, paciorki spod Ostrej Bramy są czarne, z plastiku, a paciorki różańca od ciotki Marychny są z masy perłowej. Ciotka Marychna, a w zakonie zmartwychwstanek Matka Zofia, w ostatnich latach swego życia wiele podróżowała, wizytując zgromadzenia tego polskiego zakonu, które znajdują się w