Koniec drzemki

Charakterystyczną cechą mieszkańców Trzeciego Świata jest bezgraniczna cierpliwość i umiejętność czekania. Przeważnie na nic. Obrazki ludzi stojących, siedzących z charakterystycznym pustym spojrzeniem stanowią cenne uzupełnienie kolorowych pocztówek z egzotycznych wojaży. Zresztą nie trzeba szukać daleko. Azja zaczyna się już za rogiem, a bywały czasy, kiedy i nas wchłaniała. Polacy pamiętający sowiecką okupację w 1939 r. i po 1944 r. wspominają dwa najbardziej charakterystyczne elementy zmiany – smród i kolejki. Nie przepadkiem najważniejszym wynalazkiem Zachodu okazał się zegarek, a najbardziej twórczym powiedzeniem „czas to pieniądz”. W ostatnich latach wiele wskazywało, że nasza postkolonialna III RP upodabnia się do modelu Trzeciego Świata. Bezruch, apatia, fatalizm. Jedyne wyjście z sytuacji, też złe, to emigracja. (Dobrze chociaż, że nie przez Lampedusę). A przecież coś drgnęło. I od pewnego czasu coraz silniej zauważamy dookoła siebie objawy przebudzenia.