Burza w szklance wody

Wrocław w 1997 roku stanął w tytułowej wielkiej wodzie. Z punktu widzenia twórcy filmowego klęska żywiołowa tysiąclecia przynosi tematyczną klęską urodzaju. Nieudaczność polityków, niekompetencja służb, solidarność społeczności lokalnych, wielki spór między wsią, która nie chce topić się dla ocalenia aglomeracji, a miastem i jej włodarzami, którzy tylko w wysadzeniu wałów na prowincji widzą ratunek.

I co ciekawe, serialowi twórcy cały ten bogaty potencjał wykorzystują. A główną bohaterką czynią charyzmatyczną hydrolog Jaśminę Tremer (Agnieszka Żulewska), która targana względami osobistymi stara się walczyć zarówno z demonami przeszłości, jak i z nadchodzącym kataklizmem. Mnóstwo tu trudnych wyborów. Andrzej na przykład (Ireneusz Czop) wie, że chroniąc dom rodzinny w Kętach i nie pozwalając na wysadzenie wałów, ryzykuje życie ojca przebywającego we wrocławskim szpitalu, któremu grozi zalanie. Na talerzu jest więc wszystko, by zrobić rasową produkcję. Ale