Gdy Komitet Strajkowy w Stoczni Gdańskiej przystępował do negocjacji ze stroną rządową w Hali BHP, jednym z warunków robotników była bezpośrednia transmisja przez radiowęzeł wszystkich rozmów. Kilkunastotysięczna załoga mogła śledzić na bieżąco przebieg negocjacji, dając mandat moralny Komitetowi. Przypominam te sceny nie tylko z sentymentu, bo za nami kolejna rocznica Sierpnia. Podziwiam mądrość robotników, którzy zdefiniowali istotę systemu.
Zażądali jawności, bowiem system, który ich ciemiężył, opierał się na dwóch filarach: przemocy i kłamstwie. Odpowiedzią na groźbę przemocy była solidarność dziesiątków tysięcy strajkujących w stoczniach i porcie i w innych zakładach. Komuniści się cofnęli, bo rozprawa z taką liczbą ognisk strajkowych i tysiącami uczestników była niemożliwa. Odpowiedzią na kłamstwo i manipulacje była jawność. Chroniczny deficyt prawdy w PRL był upokorzeniem, zaś jawność rozmów, czyli odzyskanie prawa do prawdy, była upodmiotowieniem
SUBSKRYBUJ aby mieć dostęp do wszystkich tekstów www.gazetapolska.pl
Miesięczny dostęp do wszystkich treści serwisu www.gazetapolska.pl.
Masz już subskrypcję? Zaloguj się
* Masz pytania odnośnie subskrypcji? Napisz do nas prenumerata@gazetapolska.pl
