Ora et labora, czyli jeszcze raz o „cudzie nad Wisłą”

Krucjata modlitewna Gdy Armia Czerwona szykowała się do „wyzwolenia” Polski spod „szlachecko-burżuazyjnej” okupacji, a władze sowieckie na gwałt poszukiwały działaczy o polskich korzeniach, którzy mieli zostać użyci (wraz z Julianem Marchlewskim) do tworzenia pozorów lokalnej władzy, Kościół rozpoczął wielką akcję modlitewną, która miała uchronić Polskę przed kolejną niewolą. Już 19 czerwca 1920 r. w Warszawie na Rynku Starego Miasta Polska została w obecności władz kościelnych i państwowych, a także Naczelnika Państwa, zawierzona Najświętszemu Sercu Jezusowemu. W lipcu tego samego roku Konferencja Episkopatu Polski ponownie zawierzyła Polskę Sercu Jezusowemu, a także ponownie wybrała Maryję na Królową Polski. Jednocześnie duchowni i świeccy katolicy rozpoczęli wielką krucjatę modlitewną, która miała przygotować Polskę na ostateczną konfrontację z bolszewikami, a biskupi zainicjowali ogólnopolską nowennę za ojczyznę, mającą rozpocząć się w uroczystość Przemieniania