Prawda, pomnik, przeprosiny

Chciałbym z tego miejsca przyznać się do błędu i przeprosić. Długo czekałem na ten moment, ale nie jest on przypadkowy. W ubiegłym tygodniu gościłem w USA podczas VI Forum Polonijnego „Polonia Semper Fidelis – Budujmy wspólny front patriotyczny”. Miałem okazję spotkać się z naszymi rodakami zza oceanu i rozmawiać jak zawsze w gronie ludzi, dla których Polska znaczy tak wiele, jak tylko może. Powiedziałem nie tylko naszym klubowiczom, lecz także wszystkim zebranym w amerykańskiej Częstochowie (Doylestown), że źle rozpoznałem i nietrafnie (mówiąc delikatnie) opisywałem sytuację, jaka miała miejsce wokół obrony pomnika Katyńskiego w Jersey City. Dość powiedzieć, że byłem człowiekiem małej wiary i nie ufałem, że sprawa może przybrać tak korzystny dla Polski obrót, iż pomnik pozostanie na swoim miejscu. Bo też wszelkie znaki na niebie i ziemi wskazywały, że tak się nie stanie, a zmiana jego lokalizacji to jedyne, co można wywalczyć. Dość powiedzieć, że kwestia dzieła