Oburzeni na świat

Demokracja i konstytucja określająca zasady jej funkcjonowania same w sobie są jednak pojęciami abstrakcyjnymi. Wartość demokracji mierzy się bowiem nastawieniem narodu. Tym, czy naród jest skłonny pędzić żywot zgodny z jej założeniami, czy nie. Prawidłowo działający system demokratyczny opiera się na społecznym konsensusie. Tymczasem za sprawą „rewolucji kulturalnej 1968 r.” w państwach tzw. zachodniej demokracji zagnieździła się bakteria. Jej żywe kultury od ponad czterdziestu już lat występują pod egidą lewicowego protestu pozaparlamentarnego, przybierając coraz to nowsze stadia i formy. W przypadku Niemiec jedną z tych form był terroryzm. Co chwila jakiś współczesny buntownik (tak jak niegdyś Rudi Dutschke czy wciąż aktywny politycznie Daniel Cohn-Bendit, a aktualnie ikona buntu Julian Assange i bohaterowie ruchu antyglobalistycznego) dolewa oliwy do ognia i swoimi absurdalnymi fantazjami politycznymi podgrzewa i tak wystarczająco gorącą atmosferę. Co istotne, taką postawą