Książki się nie palą, książki się popielą. Biblioteka Narodowa czeka na darczyńców

Na początku XVIII wieku dwaj bracia, Andrzej i Józef Załuscy, biskupi, postanowili swoje ogromne i cenne księgozbiory przekazać narodowi. Kupili w tym celu Pałac Daniłowiczowski w Warszawie i przebudowali jego wnętrza tak, aby były przystosowane do potrzeb biblioteki. Zatrudnili bibliotekarzy. 8 lipca 1747 r. gmach udostępniono publiczności. Taki był początek Biblioteki Narodowej. O jej burzliwej historii i dwukrotnej tragicznej utracie zbiorów opowiada dyrektor BN dr Tomasz Makowski. Rozmawia Magdalena Łysiak Instytucja stworzona przez braci Załuskich była w XVIII w. największą biblioteką narodową na świecie… W dodatku największą publiczną, otwartą dla wszystkich i w ogóle jedną z pierwszych bibliotek narodowych. Była też bardzo nowoczesna – w roku 1780 Sejm przyznał jej prawo do otrzymywania obowiązkowego egzemplarza każdej publikacji. Tak więc prawo, które mamy obecnie (czyli przekazywanie 2 egzemplarzy każdej publikacji), ma swoje korzenie w