Od początku III RP w różnych formach ożywa mit lewicy niepodległościowej, zwanej PPS-owską. W czasach gdy marszałkiem Sejmu, za przyzwoleniem Koalicji Obywatelskiej, został czołowy przedstawiciel postkomunistów, czyli Włodzimierz Czarzasty, a Razem od dekady nie wychodzi poza format partii „dobrze się zapowiadającej”, sprawa wydaje się przesądzona. Zbyt wiele się zmieniło od czasów Tomasza Arciszewskiego, Kazimierza Pużaka, Zygmunta Zaremby, Adama i Lidii Ciołkoszów, by dało się drugi raz wejść do tej samej rzeki.
Wybór Włodzimierza Czarzastego na marszałka Sejmu zadziwił całe szeregi publicystów mniej więcej tak, jak – zgodnie ze starym sloganem – zima zaskakuje drogowców. Rzecz była dawno uzgodniona, a opór Szymona Hołowni topniał wraz z notowaniami jego sezonowej partii, czyli Polski 2050. Młodszy o kilka lat od Aleksandra Kwaśniewskiego, kilkanaście lat od Leszka Millera i nieżyjącego od dekady Józefa Oleksego, czyli jednych z najważniejszych postaci rodzimego
SUBSKRYBUJ aby mieć dostęp do wszystkich tekstów oraz lektora na gazetapolska.pl
Miesięczny dostęp do wszystkich treści serwisu www.gazetapolska.pl.
Masz już subskrypcję? Zaloguj się
* Masz pytania odnośnie subskrypcji? Napisz do nas [email protected]
