Co cieszy Putina

Od dramatycznego poranka 10 kwietnia minie niedługo 11 lat. Ponad połowę tego okresu upłynęło pod rządami opcji politycznej, w najlepszym wariancie zainteresowanej niewyjaśnianiem przyczyn śmierci delegacji RP, a w najgorszym – i niestety niezwykle prawdopodobnym – kompletnym ich zakłamaniem wedle podyktowanej z Kremla wersji. 

Ujawnione kilka dni temu przez Anitę Gargas, autorkę świetnych dokumentów o Smoleńsku, nagranie z narady premiera Tuska, ministrów i tzw. polskiego akredytowanego przy MAK pokazuje jednoznacznie, że ówczesne władze RP nie podejmują żądnych działań służących w tej tragicznej chwili ochronie interesu państwa. Działają dyletancko lub dyletanctwo udają. I właśnie tę spuściznę po Tusku należy uwzględnić, oceniając dzisiejszy stan prac odtwarzających prawdziwy przebieg zdarzeń z 10 kwietnia. Czy można powiedzieć, że nic nie wyjaśniono? Że podkomisja dedykowana tej sprawie zawiodła? Każde z tych twierdzeń będzie nieprawdą. Bo po pierwsze –