Kaskada tyraństwa, czyli o propagandowej sile rosyjskich pomników

Utwór poświęcony pomnikowi Piotra Wielkiego Aleksander Puszkin zatytułował „Miednij Wsadnik”. W polskiej tradycji literackiej zaczął funkcjonować jako „Jeździec Miedziany” dzięki Julianowi Tuwimowi, który za Mickiewiczem przetłumaczył rosyjskie „miednij” na „miedziany” zamiast na „miodowy”. W każdym razie pomnik cara jest wykonany z brązu i stoi na potężnym, ociosanym na kształt fali głazie. Puszkin w swoim poemacie, w surrealistycznej wizji ożywia postać jeźdźca. Bohater wiersza, Eugeniusz, najpierw rzuca w twarz cara obelgę, a potem biegnie jak szalony. Słyszy za sobą tętent kopyt. „I w bladym blasku ukąpany, wysoko wyciągając dłoń, ON, Jeździec goni go miedziany”. Mickiewicz na te słowa Puszkina odpowiedział w „Dziadach”: „Pierwszemu z carów, co te zrobił cuda / Druga carowa pomniki stawiała. / Już car, odlany w kształcie wielkoluda / Siadł na bronzowym grzbiecie bucefała / I miejsca czekał, gdzieby wjechał konno; / Lecz Piotr na własnej ziemi stać nie może. / W