Czarno widzę!

Tymczasem radykalne rozwiązania – w rodzaju rezygnacji z państwa socjalnego – koniec dopłat, zasiłków, ratowania banków itp., wracamy do czystego dzikiego kapitalizmu, wspieranego jedynie darmową zupą i przykościelnym schroniskiem, może narzucić wyłącznie dyktatura. A powstanie takiej umożliwia wyłącznie wojna albo rewolucja lub przynajmniej uświadomienie sobie nadzwyczajnego zagrożenia, a na to się nie zanosi. Ogłoszenie przez fachowców, że w przyszłym tygodniu będzie „koniec świata”, wywołałoby najwyżej protesty uliczne i żądanie od trybunału w Strasburgu uznania „końca świata” za sprzecznego z prawami człowieka... Ale może się mylę, może jeszcze tym razem uda się zasypać dziury górą pustego pieniądza, kreatywna księgowość poprawi ratingi, pomogą Chińczycy (nie za darmo)... Tyle że odroczenie kłopotów nie oznacza ich zniknięcia. A przeciwnie, jak w totku – przyszłą kumulację. Ale na razie, jak pisał Pierre Beaumarchais przed rewolucją francuską, „Bawmy się, kto wie, czy ten