Nowa, lepsza Notre Dame

Zapowiedź Emmanuela Macrona: „Odbudujemy katedrę w pięć lat! Odbudujemy jeszcze piękniejszą” – brzmi śmiesznie i groźnie. Polityczny gracz znakomicie wyczuł szansę, jaką paradoksalnie niesie ze sobą pożar świątyni. Transmitowane na żywo apokaliptyczne obrazy pożaru wywołały globalne poruszenie. Dla Macrona ten powszechny wstrząs stał się okazją, by narzucać emocjonalną agendę, budować wokół dramatycznego wydarzenia wspólnotę żałobników, a w końcu stanąć na czele społeczności zasmuconych. Skompromitowany przywódca, symbolizujący wszystko to, z czym walczy ruch „żółtych kamizelek”, polityk, który doprowadzając do głębokiego podziału w społeczeństwie, obciążony jest odpowiedzialnością za ofiary brutalnych działań policji, nagle dostaje jakąś nieprawdopodobną szansę. Ten pożar (nomen omen) spada mu z nieba. Prezydent, którego notowania szorują po dnie, w obliczu tragedii Notre Dame z dnia na dzień pojawia się w roli opatrznościowego męża, ojca narodu, który inicjuje