Świat będzie taki, jakim go uczynimy

Historia małego chłopca z Wielkiej Brytanii chorego na nieuleczalną chorobę mózgu wstrząsnęła opinią publiczną całej Europy. W tej historii wiele rzeczy jest bardzo niezrozumiałych. Skąd wziął się upór lekarzy, by dziecko jak najszybciej uśmiercić? Dlaczego w ogóle nie szanowano opinii rodziców? Dlaczego nie dano szansy innym lekarzom, by podjęli jakieś działania? Podejrzeń jest wiele, między innymi najoczywistsze – że lekarze chcieli za wszelką cenę ukryć błędy swoje lub swoich kolegów. Brytyjska służba zdrowia, jeżeli ktoś miał z nią kontakt, uczy szacunku do naszych lekarzy. Korporacyjna klanowość łączy się tam z niską jakością usług. Towarzyszy jeszcze temu buta i traktowanie pacjenta jak bezwolnego żebraka. Nie zmienia to jednak faktu, że ta sprawa przekracza mankamenty słabego systemu opieki medycznej. Świat podzielił się na tych, którzy uważają, że komfort życia jest ważniejszy niż samo życie, i tych, dla których życie jest świętością. Czy w tej sprawie miał