Publicystyka
Witold Gadowski jest wyrobionym publicystą, doskonale odczytuje nastroje, trafnie ocenia sytuację. Zdziwiło mnie więc, gdy przeczytałem jego diagnozę, że w momencie, kiedy w Polsce ważą się sprawy kluczowe dla naszego bezpieczeństwa, on postuluje koalicję PiS z populistami zjednoczonymi pod antyamerykańskim i antyizraelskim sztandarem.
W opublikowanym w ubiegłym tygodniu na łamach „Gazety Polskiej” tekście: „Tusk, negacjoniści i narodowe nadzieje” Witold Gadowski dość trafnie diagnozuje sytuację przed wyborami, wskazując na groźbę powrotu Tuska i odwoływanie się przez media głównego nurtu do kompleksów trawiących część wyborców. Jednak recepta, jaką proponuje, jest już rodem z political fiction, i cechuje raczej krzykaczy z internetowych telewizji. Scenariusz to tyle nierealizowalny,...
W ostatnich kilkunastu dniach mieliśmy do czynienia z trzema ważnymi wydarzeniami: konferencją bliskowschodnią w Warszawie, II szczytem Trump-Kim Dzong Un w Hanoi oraz szczytem Bukareszteńskiej „9” w Koszycach (forum współdziałania państw wschodniej flanki NATO, powołane w 2015 r. z inicjatywy Polski i Rumunii). Dlaczego korelacja tych wydarzeń jest ważna? Jakie znaczenie ma główne przesłanie każdego z nich i jakie z tego płyną wnioski dla Polski?
W konferencji warszawskiej udział wzięły 62 państwa, w tym wszystkie kraje UE, choć bez szefowej unijnej dyplomacji Federici Mogherini, co podkreślało marginalne znaczenie Unii. Wszystko to jest ważne, ale o ciężarze gatunkowym spotkania rozstrzygał patronat USA nad całym wydarzeniem, fakt znalezienia się przy jednym stole monarchii...
W kolejnych wyborach do Parlamentu Europejskiego brało udział dotąd niewiele ponad 20 proc. Polaków. Trzeba przyznać, że ta absencja przy urnach była w pewnym stopniu racjonalna.
Iluzoryczność władzy Parlamentu Europejskiego, koszmarna ordynacja, która wprowadziła niezrozumiałe dla wyborców mechanizmy przyznawania mandatów oraz stosunek do wyborów samych politycznych elit traktujących kadencje w Brukseli jako ekskluzywne kontrakty dla swoich działaczy wystarczająco zniechęcały do uczestniczenia w wyborach. Do urn chodzili zatem najbardziej zaangażowani proeuropejscy wyborcy i ci, którzy najpoważniej traktowali obywatelski obowiązek. Poprzednie wybory europejskie były ostatnimi, w których wygrała Platforma Obywatelska – zwyciężyła o włos, zdobywając nieco ponad 24 tysiące głosów...
Wiele ważnych słów padło podczas konferencji na temat przestępstw seksualnych w Kościele. Od tego, o czym mówiono, nie mniej ważne jest jednak to, o czym milczano.
To dobrze, że w Watykanie odbyła się wielka konferencja na temat ofiar pedofilii. To ważny akt i nie ma co ukrywać, że w trakcie spotkania padło naprawdę wiele ważnych słów. Z częścią diagnozy trudno się nie zgodzić: problemem jest przedkładanie dobra instytucji nad dobro ofiar, klerykalizm rozumiany jako nadużycie władzy, brak odpowiedniej reakcji. O tym wszystkim będziemy musieli rozmawiać jeszcze przez wiele dziesięcioleci, bowiem nie jest wcale łatwo zwalczyć chorobę klerykalizmu (mocną także w Polsce) bez poważnego przedyskutowania nowego modelu kapłaństwa. Modelu, który z jednej strony uwzględniałby całą...
Oczyszczenie Kościoła z przestępców seksualnych to obowiązek katolików. Szkoda tylko, że antyklerykalna ofensywna lewica tak nam to utrudnia.
Od jakiegoś czasu antyklerykalna lewica robi wszystko, by uniemożliwić albo maksymalnie utrudnić oczyszczenie Kościoła. I nie jest to przesada. Kolejne akcje, niszczenie pomników (nawet jeśli osoby, które na nich stoją – a tak jest w przypadku ks. Henryka Jankowskiego – nie zasługują na monumenty), nawoływanie do profanacji figur świętego Jana Pawła II czy uczynienie z walki z przestępcami seksualnymi (generalnie słusznej) pałki do walki z Kościołem – wcale nie służą załatwieniu sprawy. Jest wręcz przeciwnie.
Cel: zwalczyć Kościół
Dlaczego? Bo tak się składa, że debata nad przestępstwami seksualnymi (głównie homoseksualnymi, a wcale nie...
Koalicja PiS jest coraz mocniej krytykowana za błędy, które popełnia, sprawując władzę. To realny koszt władzy. Czy jednak dziś istnieje alternatywa dla niedoskonałego PiS, czy istnieje siła polityczna, która wszystko zrobi lepiej i uniknie patologii, które degenerują sprawujących rządy?
Obecnie istnieją jedynie trzy opcje wyboru: PiS, kosmopolityczna opozycja utożsamiana z Grzegorzem Schetyną i jego PO oraz koalicja narodowo-wolnościowa grupująca działaczy narodowych, zwolenników Grzegorza Brauna oraz ludzi spod znaku Janusza Korwin-Mikkego. Oczywiście pomysłów na Polskę jest zdecydowanie więcej, jednak nie wykrystalizowały one jeszcze czytelnych ugrupowań, które mogłyby ubiegać się o głosy wyborców. Pewną niewiadomą pozostaje postawa Donalda Tuska, który – przy poparciu Niemiec –...
To był nokaut. Propozycje PiS przedstawione na konwencji rozpoczynającej maraton wyborczy przed wyborami europejskimi w maju i parlamentarnymi na jesieni ogłoszone przez prezesa Jarosława Kaczyńskiego i premiera Mateusza Morawieckiego zgniotły na miazgę całą narrację totalnej opozycji.
Program 500 plus na każde dziecko, zwolnienie z podatku PiT młodych – do 26. roku życia – pracowników, obniżenie podatku PiT dla wszystkich, trzynastka dla emerytów i przywrócenie połączeń autobusowych – to obok wcześniej przedstawionej „piątki Morawieckiego” konkrety dla Polaków, dowodzące, że rząd może pracować tak, by ludziom żyło się lepiej w bardzo konkretnych wymiarach. I że może taki program realizować stosunkowo szybko i bardzo szeroko – w ciągu niespełna czterech lat każdy Polak zyskał lub...
To artykuł szczególnie dla tych, którzy dają „Gazetę Polską” do przeczytania swoim dzieciom, wnukom, siostrzeńcom. Puśćcie ten tekst dalej – szczególnie gdy ktoś was zapyta, skąd żałoba narodowa po premierze Janie Olszewskim.
Lata 90. to czas szybkich zmian ekip rządowych – charakterystyczny element tamtych czasów, niespokojnych pod każdym względem. Szczególnie w młodszych pokoleniach są ludzie, którzy programowo nie interesują się polityką. I albo ogóle nie wiedzą, kto wówczas rządził, albo nazwiska poszczególnych premierów nic im nie mówią. Ale są też tacy, którzy z wiekiem zobaczyli więcej. Dla nich to rząd Jana Olszewskiego stał się punktem odniesienia dla oceny początków III Rzeczpospolitej i jej późniejszego kształtu.
Położyć kres patologii
Parę dni temu puściłem sobie na...
Szczyt bliskowschodni w Warszawie – jak każda znacząca inicjatywa dyplomatyczna rządu PiS – spotkał się z rozpisanymi na różne rodzime głosy próbami deprecjonowania i krytyki: od przewodniczącego Komisji Spraw Zagranicznych Grzegorza Schetyny przez POstkomunistycznych polityków, publicystów i ekspertów systemu III RP po wszelkiej maści narodowców. Wszyscy, świadomie czy nie, mówili głosem Moskwy lub Berlina, a nie polskiej racji stanu.
Nic nowego pod słońcem nad Wisłą. Przykładów wykorzystywania polityki zagranicznej do partykularnych interesów przez ugrupowania POstkomuny jest mnóstwo. Gdy śp. prezydent Lech Kaczyński bronił pozycji Polski podczas negocjacji w kwestii traktatu lizbońskiego, w kraju spotykał się z rechotem i drwiną, natomiast eksperci i dziennikarze chwalili „...
Skupiona wokół Platformy Obywatelskiej grupa polityków wie, że jedyne, co może im pozwolić na powrót do władzy, to przekonanie większości Polaków, że są „ostatnią nadzieją na zasypanie podziałów”. Na razie udało się im do tego przekonać jedynie swoich wyznawców. Walka jednak trwa. Nic dziwnego. Bój to może być ich ostatni.
Kalkulacja jest prosta. Złośliwie nazywani „totalnymi” już dawno zdali sobie sprawę, że żadna merytoryczna dyskusja, spory programowe czy przedstawianie racjonalnej alternatywy dla rządów Prawa i Sprawiedliwości nie są w stanie przywrócić im władzy. Co więcej, raczkująca partia Roberta Biedronia jest dla Platformy Obywatelskiej tym, czym celnie wymierzony z zaskoczenia lewy sierpowy. Okazuje się bowiem, że po wchłonięciu Nowoczesnej, po próbie zagospodarowania...
Odejście Jana Olszewskiego, wybitnego przedstawiciela polskiej inteligencji, świetnego prawnika, mądrego obrońcy w procesach politycznych ofiar reżimu komunistycznego, premiera dążącego do uwolnienia Polski z komunistycznego i sowieckiego dziedzictwa, przypomniało Polakom istotę najważniejszego sporu, który towarzyszy nam od dekad.
Czy Polska może być wolna i suwerenna, czy ma być państwem o czytelnych demokratycznych regułach odwołującym się do prastarych republikańskich wartości, państwem nawiązującym do II Rzeczypospolitej, a nie do PRL? Czy przeciwnie, ma stanowić jakieś kondominium podporządkowane interesom możnych sąsiadów, państwem niejasnych układów, zakłamanej historii i zrelatywizowanych lub zanegowanych wartości, zaledwie formą przekształcenia sowieckiego ustroju? Premier...
Trudno rozstrzygnąć, co powodowało redaktorami „Gazety Wyborczej”, gdy zapowiadali wielką aferę mającą (jak zwykle) oznaczać koniec PiS i prezesa Jarosława Kaczyńskiego w polityce. Okazała się świadectwem uczciwości, przestrzegania zasad i prawa oraz przenikliwości lidera PiS.
„Gazeta Wyborcza”, usiłując uderzyć w prezesa PiS, zastosowała dokładnie te chwyty manipulacyjne, które przewidywał Jarosław Kaczyński w nagranej rozmowie, gdy tłumaczył, czemu m.in. projekt budowy wieżowca przy ul. Srebrnej w Warszawie nie może być realizowany. Bez cienia zażenowania opublikowano nawet te zdania, w których mówił o spodziewanych atakach i manipulacjach na ten temat – że to Jarosław Kaczyński buduje wieżowiec, że jest bogaczem itp. I powtarzali je politycy opozycji!
Trudno nie odnieść wrażenia...
Kiedyś polska polityka miała dwa powszechnie rozpoznawane oblicza: „przedwojenne”, kojarzone z postacią Ignacego Mościckiego – pana o jasnym obliczu i dystyngowanej postawie – oraz „peerelowskie,” utrwalone w postaci partyjnego działacza, rozpanoszonego nieuka w znoszonym garniturze, który braki w kindersztubie pokrywał tupetem i prostackim korzystaniem z władzy.
Polityka w tzw. III Rzeczpospolitej przybierała różne wcielenia. Raz objawiała się obliczem poważnego i budzącego szacunek Jana Olszewskiego, aby za chwilę trącić pijanym uśmieszkiem Aleksandra Kwaśniewskiego. We współczesny obraz polskiego polityka wdrukował się nieco obcesowy, lecz nie pozbawiony uroku sposób bycia i działania Andrzeja Leppera, pokrętny, choć momentami także uroczy sposób publicznego istnienia właściwy...
Ustawa o ograniczeniu i ujawnieniu zarobków w NBP w chwili, gdy bierzecie Państwo ten numer „Gazety Polskiej” do ręki, jest właśnie procedowana – w środę, na specjalnie zwołanym posiedzeniu Sejmu. Ten tekst piszę w sobotni poranek, nie wiem zatem jeszcze, jak protestuje w tej sprawie opozycja. Ale łatwo się domyślić, co zaboli ich najbardziej.
Nowa ustawa przewiduje ujawnienie – do 31 marca każdego roku – wysokości wynagrodzeń prezesa NBP, członków zarządu, dyrektorów departamentów wraz ze wszystkimi premiami, nagrodami, dodatkami, z wyszczególnieniem na kolejne miesiące z roku minionego. Będzie wiadomo, ile prezes NBP i każdy członek kadry kierowniczej w banku zarobił w lutym, maju czy listopadzie 2018 roku. I ma być tak co roku. Prezes NBP, członkowie zarządu, dyrektorzy...
Dzisiejsza polska opozycja – w większości czerpiąca inspiracje z postępowania neomarksistowskich kręgów Europy i USA – dąży do tego, aby być arbitrem poglądów i nastrojów, a jednocześnie monopolistą w ich powszechnym wytwarzaniu.
Rolę egzekutorów tego „porządku” pełnią celebryci odgrywający rolę dziennikarzy, publicystów, artystów i naukowców. To jednak role… Oni hodowani są po to, aby spełnić swoje ideologiczne zadanie. Pozostaje pytanie, kto ich „hoduje” i czy władza nad mediami i kulturą jest dziś tym samym, czym, w czasach PRL, monopol medialny i władza nad wojskiem i policją.
Współczesny „kulturkampf” albo władcy marionetek
„Kiedy słyszę słowo »kultura«, odbezpieczam mojego browninga” – tak napisał w swojej sztuce teatralnej nazistowski dramaturg Hanns Johst – niestety nie...
Artystyczne salony, na ogół lewicowo-liberalne światopoglądowo, chętnie korzystają z wolności słowa, traktując ją jako swoje niezbywalne prawo. Ale jeszcze chętniej zrzekają się odpowiedzialności za jakiekolwiek skutki swobody wypowiedzi. Nienawiść – to przecież inni, na ogół kojarzeni z rządzącą prawicą.
Tuż po zabójstwie Pawła Adamowicza w mediach społecznościowych ożyła dyskusja o wolności słowa i mowie nienawiści. O tym, co je różni i kiedy oraz w czyich oczach. Nerwowa i rozgorączkowana, ale dość dobrze pokazująca problem. Jej meritum znakomicie oddaje grafika autorstwa Jarka Kozłowskiego. Przedstawia dwóch skłóconych mężczyzn. Jeden cofa się lękliwie i ogląda z obawą na drugiego, a drugi, nacierając, ze złą miną, rzuca ostro: „Nie porównuj mojej wolności słowa ze swoją mową...
Lewica i liberałowie nie potrafią żyć bez Kościoła. Kościoła, który jest dla nich punktem odniesienia i który paradoksalnie postępowcy pragną zniszczyć, by wejść w jego miejsce ze swoimi świętymi, świętami i znaczeniami. Szczęśliwie Kościół radzi sobie doskonale, czego dowodem rzesza polskich pielgrzymów biorących udział w Światowych Dniach Młodzieży w Panamie.
W ubiegłym tygodniu w jednym z programów telewizyjnych rozmawiałem z Dariuszem Standerskim. To szef programowy partii Ruch Biedronia, zapewne wtajemniczony w meandry ideologicznej strategii nowo powstającej partii. Rozmowa dotyczyła Światowych Dni Młodzieży. Pan Standerski, uzbrojony w nienaganny uśmiech i wpinkę w klapie, która przedstawiała podzielone szarą granicą budynki Sejmu i kościoła, powiedział (nie zdejmując uśmiechu...
Wydarzenia ostatnich dni przykryły kilka istotnych spraw, w tym uchwalenie budżetu przez sejm. Skompromitowało się przy tej okazji wielu dziennikarzy czy publicystów, którzy podawali informacje „potwierdzone” z „własnych źródeł w obozie władzy”, że budżet nie zostanie uchwalony w terminie.
Głosili to publicyści zabiegający o miano poważnych i obiektywnych – ich zdaniem chodziło o przeprowadzenie wcześniejszych wyborów do parlamentu na wiosnę. Gdyby parlament nie uchwalił budżetu w terminie, wówczas prezydent mógłby rozwiązać sejm i zarządzić wybory. Plotka – niezbyt mądra, bo nieuzasadniona żadną poważną kalkulacją polityczną – funkcjonowała przez wiele dni, podawano nawet możliwą datę wyborów. Oczywiście owe tuzy dziennikarstwa, które upierały się, że wiedzą, iż PiS przygotowywało...
Albo brutalne „karki”, albo pracownicy przypominający pensjonariuszy domu spokojnej starości lub przeciwnie – ludzie wypełniający stereotypy o studentach kierunków ścisłych. Najniższe wynagrodzenie, brak przeszkolenia i praca po kilkaset godzin w miesiącu. O kontrowersjach wokół firm ochroniarskich słyszymy od dawna. Dyskusja wzmaga się, gdy dochodzi do tragedii, jak ta w Gdańsku.
Kilkanaście dni temu zaproszono mnie na dyskusję do jednej z telewizji. W oczekiwaniu na wejście do studia byłem świadkiem zasłabnięcia młodej kobiety. „Pierwszą pomoc” świadczyli jej zatrudnieni przez stację ochroniarze – jeden był drobnym staruszkiem, u którego widać już było zmiany spowodowane wiekiem, drugi – zwalistym mężczyzną, koło pięćdziesiątki, który – śmiem twierdzić – w razie czego nie dogoniłby...
Krytykujemy działania rządzących – rzecz naturalna, oni powinni podlegać ocenie. Przez chwilę zastanówmy się jednak, jak wyglądałoby nasze państwo, gdyby jego stery ujęli w dłonie przedstawiciele tzw. opozycji.
Spróbujmy odpowiedzieć na pytania: czy w Polsce istnieje alternatywny – wobec dzisiejszego – plan dla państwa? Czy istnieją alternatywne elity? Właściwie cała dzisiejsza opozycja polityczna korzysta z jednej formy przekazu. Jest nią emocjonalne wyolbrzymianie „win” Prawa i Sprawiedliwości. Za cały program dzisiejszej „opozycji” wystarcza jej bycie antypisem i histeryczna obrona słabej i nieprzystającej do dzisiejszych realiów konstytucji. „Obrona sądów”, „Walka z narastającym totalitaryzmem władzy”, zapowiedzi ograniczania swobód obywatelskich i to w czasie, gdy Polska...
Opcja na Europę nie może oznaczać rezygnacji z niepodległości, podporządkowania się dechrystianizacyjnej fali płynącej z Francji i Niemiec, osłabienia więzów z USA. Polska wybiera Europę Ojczyzn i sojusz z USA. Ale co wybierze Ameryka?
Henry Kissinger w swej monumentalnej pracy „Dyplomacja”, definiując sytuację geopolityczną USA, napisał: „W ujęciu geopolitycznym Ameryka jest wyspą leżącą nieopodal wielkiego kontynentu euroazjatyckiego, mającego znacznie więcej mieszkańców i więcej zasobów aniżeli Stany Zjednoczone. Zagrożeniem strategicznym dla Ameryki byłaby sytuacja, w której Europa lub Azja znalazłaby się pod dominacją jednego mocarstwa. W takim układzie powstałby bowiem potencjał przewyższający Amerykę na płaszczyźnie gospodarczej, a w konsekwencji także militarnej. Takiej...
Niektórzy już oceniają, że pobyt wicepremiera Włoch Matteo Salviniego w naszym kraju i jego rozmowy z ministrem Joachimem Brudzińskim oraz z prezesem PiS Jarosławem Kaczyńskim to jedno najważniejszych wydarzeń ostatniego czasu – to pierwszy krok w stronę zmian, jakie mogą czekać UE po majowych wyborach.
W Polsce w związku z wizytą rozpętała się burza, a opozycja sięgnęła po najcięższe działa, porównując włoskiego ministra spraw wewnętrznych do… Mussoliniego! Czyli i u nas, i na Półwyspie Apenińskim panuje ta sama histeria wywoływana przez środowiska liberalne i lewicowe, które bardzo boją się tego, że już wkrótce padnie ich najważniejszy bastion: Parlament Europejski.
Czego boją się Włosi
Zacznijmy od tego, co nas różni. I co było podnoszone przez nasze media sympatyzujące z...
Do osuszania bagna, w jakie wpadł trzynastokrotny mistrz Polski – Wisła Kraków – przystąpili m.in. były reprezentant Polski Jakub Błaszczykowski i eksprezes warszawskiej Legii – Bogusław Leśnodorski. Czy jednak ich połączone siły wystarczą do wyprowadzenia na prostą klubu, który jeszcze chwilę temu był zarządzany przez grupę przestępczą i obsadzany przez postaci rodem z PRL?
O tym, że Wisła Kraków stoi nad krawędzią przepaści, pisaliśmy w ubiegłym tygodniu. Teraz, dzięki inicjatywie Bogusława Leśnodorskiego, może przynajmniej dogra do końca sezonu. Były prezes Legii Warszawa, który pojawił się pod Wawelem w aurze „ostatniej nadziei”, odbył już rozmowę z zawodnikami „Białej Gwiazdy”, by potwierdzić kiepską kondycję finansową klubu. Nie do końca wiadomo, co pchnęło Leśnodorskiego do...
Pierwsze dni nowego roku to ilustracja tego, jak wciąż sprawny jest mechanizm propagandowy totalnej opozycji. Trzeba przyznać, że totalnym politykom i propagandystom ciągle udaje się narzucić tematy dnia.
Polacy są więc przez postkomunistyczne media zarzucani przekazami o „dwórkach” w NBP, masowym wybijaniu dzików i protestach nauczycieli. Przekręcone, zmanipulowane informacje. W wypadku pań dyrektor w NBP – opatrzone pogardliwym i seksistowskim kontekstem. W kwestii redukcji populacji dzików – fałszywe co do liczby, skali i miejsca, z zatajeniem informacji, że za rządów PO wybijano ponad 240 tysięcy dzików rocznie – i nikt nie widział w tej metodzie walki z ASF nic skandalicznego. W sprawie akcji nauczycieli, uderzającej w uczniów piszących próbne matury, oprócz zwykłej manipulacji na...
No i proszę. Ledwo napisałam, że Donald Tusk i Paweł Graś mają plan utrącenia Grzegorza Schetyny jako lidera opozycji i kandydata na premiera i wylansowanie w to miejsce Władysława Kosiniaka-Kamysza, a już sondaż IBRIS wskazuje, że to właśnie lider ludowców jest tym, którego „Polacy chcą”.
Pracownia ta, zupełnie na poważnie, przeprowadziła badanie na grupie 1100 respondentów, których 19 grudnia zapytała, „kto byłby najlepszym kandydatem na premiera, gdyby PiS stracił władzę”. Sondaż zrobiono na zlecenie dziennika „Rzeczpospolita”, tego samego, którego właścicielem jest pan Hajdarowicz, kolega pana Grasia, z którym nocą przy śmietniku parę rzeczy ten ostatni już omawiał. Jak pamiętamy, pan Hajdarowicz spotkał się nocą z panem Grasiem na kilka godzin przed publikacją w „Rzeczpospolitej”...
Prognozowanie kusi przyjęciem założenia, że aktorzy gry międzynarodowej będą się zachowywać racjonalnie – każdy zgodnie ze swym interesem. Historia nie potwierdza jednak tej tezy.
Skala rozpoznania rzeczywistości przez decydentów i przez narody oraz zmienność w czasie rozmaitych nakładających się procesów (czy zdąży się w porę z rozwiązaniem danego problemu czy też nie) utrudniają trafienie z wróżbą. Nie jest jednak tak, że nic nie możemy powiedzieć o przyszłości. Spróbujmy zatem, mimo ryzyka błędu, zastanowić się, co nas czeka w polityce zagranicznej w 2019 r.
Na niespokojnych wodach stosunków międzynarodowych
Rzeczpospolita nie kształtuje w sposób przemożny relacji międzynarodowych. Zanim zatem przejdziemy do rozważań na temat zadań polskiej polityki zagranicznej w 2019 roku,...
Gdyby Patryk Vega albo Władysław Pasikowski szukali scenariusza do nowego filmu, wystarczy, żeby przeanalizowali ostatnie kilka lat historii Wisły Kraków. Jest tu wszystko. Sport, pieniądze, zorganizowana przestępczość, nieoczekiwane zwroty akcji, egzotyczne lokalizacje i wielkie zagadki. A w tle? Być może i korupcja na niemałą skalę oraz układy, sięgające do głębokiego PRL.
Ostatnie tygodnie to niekończący się serial pod nazwą „nowy właściciel Wisły Kraków”. Kilkunastokrotny mistrz Polski, klub z tradycjami sięgającymi 1906 r., znalazł się na krawędzi upadku. Można wyliczać, co do tego doprowadziło. Przede wszystkim winna jest temu sytuacja, w którą wprowadził Wisłę Bogusław Cupiał, jeden z najbogatszych Polaków.
Ze zbawcy – grabarz
Cupiał w 1997 roku uratował Wisłę przed spadkiem...
Nieskrępowana aktywność w Polsce ośrodków rosyjskiej propagandy jest dowodem na to, że polskie służby mają niedostateczne rozeznanie o toczącej się wojnie informacyjnej. Najlepiej pokazuje to „sprawa Lecha Wałęsy”, który w ostatnich tygodniach stał się ulubieńcem kremlowskich propagandystów.
„Uważam, że Putin to mądry człowiek”, „Nam bliżej do Moskwy niż do Nowego Jorku”, „Nie podoba mi się polityka mojego rządu, występuję przeciwko niemu” – m.in. takie stwierdzenia pojawiły się w wywiadzie udzielonym przez Lecha Wałęsę rozsadnikom rosyjskiej dezinformacji – agencji Sputnik i Agencji RIA. Wałęsa, z właściwym sobie niezmąconym spokojem przekonuje, że chciałby się spotkać z Putinem. „Załatw pan zaproszenie, to pojadę (...). Bardzo bym chciał, bo uważam Putina za mądrego człowieka” –...
Ludzie mediów płynnie przechodzą do polityki. Nie ma w tym nic gorszącego, chyba że jest się przy okazji hejterem i nienawistnym trollem internetowym. A taki jest przypadek Kamila Dąbrowy, nowego rzecznika Rafała Trzaskowskiego.
Była końcówka kampanii wyborczej, wszyscy spodziewali się wyrównanych wyników, wszystkie chwyty były w teorii dozwolone. Wówczas to Kamil Dąbrowa zamieścił na Twitterze spreparowane zdjęcie Patryka Jakiego, rzekomo pozującego z bandą chuliganów na klatce schodowej. Fejki to nic nowego – to pożywka internetowych nienawistników. Tyle że Dąbrowa to nie byle kto. Mienił się dziennikarzem TOK FM, TVN24, Radiowej Jedynki. Gospodarz śniadaniówek w TVP, wreszcie redaktor naczelny Radia Zet Gold i Meloradia – to w skrócie CV Dąbrowy. Poważne firmy, łącznie z...
Przed nami rok, który ma znaczenie dla przyszłości Polski nie w perspektywie 12 nadchodzących miesięcy, ale być może nawet dekad. To oczywiście za sprawą wyborów – wiosną do Parlamentu Europejskiego, jesienią do Sejmu i Senatu. Zwycięstwo Prawa i Sprawiedliwości nie jest przesądzone, choć są na nie ogromne szanse. I znów – wszystko zależy od nas samych. Czy jeszcze raz zmobilizujemy się do tej gry, która może zdecydować o losach Polski na dziesięciolecia?
O ile wybory europejskie nie zmienią tego, czy będzie nadal realizowana strategia Dobrej Zmiany, to będą one miały wpływ na to, z jaką większością będziemy mieli do czynienia w przyszłym Parlamencie Europejskim. Obawę obecnych elit przed zmianą w Brukseli widać wyraźnie – ich natarczywe naleganie na przyjęcie nowej perspektywy...
Jeśli ktoś chce się przekonać, czym byłby powrót opozycji do władzy, to może to zobaczyć na przykładzie Warszawy. W stolicy ledwo co opadł powyborczy kurz, a już wzbiły się tumany lewackiego absurdu, na ulice wrócili komuniści i pękły balony obietnic.
Można powiedzieć: „Sam tego chciałeś, Grzegorzu Dyndało”. W końcu przecież warszawiacy sami gremialnie zadecydowali, że to właśnie Rafał Trzaskowski ma kształtować politykę stolicy przez najbliższe pięć lat. Ale chyba nawet najbardziej fanatyczny leming z Wilanowa nie mógł się spodziewać, że wszystko potoczy się w takim tempie.
Wieczyste nieaktualne
Jeszcze w październiku tego roku Rada Warszawy przegłosowała uchwałę ustanawiającą jako standardową 98-proc. bonifikatę za użytkowanie wieczyste. W przypadku użytkowania wieczystego...
Czy Polska jest narażona na atak terrorystyczny? Czy posiada służby, które są w stanie udaremnić działania złoczyńców? To standardowe pytania, jakie padają w czasie każdej dyskusji poświęconej współczesnemu terroryzmowi.
Zjawisko jest jednak bagatelizowane i zewsząd słychać moją starą tezę mówiącą o dynamice euroislamu. Komentatorzy mówią wtedy o pojęciu, które jako pierwszy wprowadziłem do polskiego języka, czyli o ekonomii terroryzmu.
Ekonomia terroru
Terror polega na tym, aby jak największą liczbę osób zastraszyć lub spowodować, aby autorzy terroru uchodzili w otaczającym ich społeczeństwie za ludzi skromnych, bożych i nienaruszonych, by byli wśród nich królami. W Polsce istnieje wiele ugrupowań, które kompletnie bagatelizują zagrożenie zamachami terrorystycznymi. Eksperci...
Wracamy do źródeł – politycy Prawa i Sprawiedliwości, działacze prawicy, ludzie Dobrej Zmiany, niezależni antykomunistyczni dziennikarze – wszyscy musimy zaangażować się w wielką pracę, aby przekonać w nadchodzącym roku Polaków, by nie dali się nabierać na kłamstwa postkomuny.
Tak jak po Smoleńsku obóz patriotyczny znalazł sposób, by ponad głowami establishmentu III RP i ich mediów dotrzeć z przekazem do Polaków i dało to zwycięstwo w wyborach 2014 i 2015 r., tak i teraz znów musimy podjąć ten sam wielki wysiłek. Niestety, kłamstwa totalnej opozycji, postkomunistycznych i niemieckich mediów skutecznie trafiają do dużej części Polaków. Większość mediów każdego dnia otwarcie zwalcza obóz zjednoczonej prawicy, powielając kłamstwa polityków PO. Wyniki ostatnich wyborów samorządowych w...
O wystąpieniu prezesa PiS podczas wyjazdowego posiedzenia Klubu Prawa i Sprawiedliwości mówiło się w Warszawie od kilku dni. Dość powiedzieć, że krążyły spekulacje, iż Jarosław Kaczyński może zapowiedzieć gruntowne zmiany – padały fantastyczne teorie, że prezes PiS ogłosi zmiany w rządzie, a nawet chęć przyspieszenia wyborów parlamentarnych.
Jeśli ktoś spodziewał się takich rewelacji, może czuć się zawiedziony. Wystąpienie Jarosława Kaczyńskiego, które miało „ustawić debatę publiczną” na kolejne dni, a nawet tygodnie, było raczej opisem stanu faktycznego. Tak było przynajmniej w pierwszej części jego wystąpienia, transmitowanej przed media. Widać doskonale, że prezes PiS postawił sobie zadanie usystematyzowania narracji partyjnej wobec zarzutów, które podnoszone są przez opozycję (a...
Za rok o tej porze będzie już wiadomo, czy Polacy ponownie zaufali Dobrej Zmianie i opowiedzieli się za tym totalnie zwalczanym obozem politycznym, dokonującym uzdrawiania państwa, czy przeciwnie: zmęczeni walką polityczną postanowili oddać stery rządów postkomunie.
Warto napisać to wprost – istnieje realne zagrożenie, że ludzie systemu III RP mogą wrócić do władzy. Pokazał to niebezpieczeństwo wynik wyborów samorządowych w wielkich miastach – mechanizm manipulacji wyborcami obóz totalnej opozycji ma opanowany świetnie. Czasem może się wydawać, że żadne dokonania w realizacji programu wyborczego nie mają znaczenia – liczą się wyłącznie emocje wyborców uruchamiane przez umiejętną socjotechnikę (opartą na nienawiści) i manipulację medialną. Bo jak inaczej wytłumaczyć zwycięstwo w...
Polsko-Ukraińskie Forum Partnerstwa, które 1 grudnia odbyło się w Kijowie, jest znakiem, że po okresie ochłodzenia możliwy jest przełom w relacjach pomiędzy Warszawą i Kijowem. „Polska i Ukraina zgadzają się co do negatywnej oceny projektu Nord Stream 2. Agresja w cieśninie Kerczeńskiej powinna przypomnieć tym, którzy są zaangażowani w ten projekt, do czego Rosja jest zdolna” – mówił w Kijowie szef polskiego MSZ Jacek Czaputowicz.
Forum, które odbyło się pierwszy raz od półtora roku, miało miejsce w szczególnym dniu – w 27. rocznicę historycznego referendum, które dało Ukrainie niepodległość, oraz w przeddzień 27. rocznicy uznania wolnej Ukrainy przez Polskę. Polska uczyniła to wówczas jako pierwszy kraj na świecie. Wizyta Czaputowicza i wspomniane forum przypadło w momencie eskalacji...
Achtung Russia! to doskonale znana Czytelnikom „Gazety Polskiej” grafika autorstwa Wojciecha Korkucia. Pojawiła się jako tło w programie Michała Rachonia „Minęła 20” i była odpowiedzią na to, co działo się w polskich mediach w ciągu kilku dni od momentu rosyjskiej agresji na Morzu Azowskim. Jeśli Moskwa przeciwko temu protestuje, niech nie zapomni jednocześnie wysłać do Warszawy depesz z podziękowaniami.
Wraz z zaognieniem się rosyjskiej agresji na Ukrainę ze zdwojoną mocą wzmogła się wojna informacyjna. Niestety, podobnie jak ma to miejsce od 2014 r., i teraz w polskich mediach nie brakuje treści łudząco przypominających scenariusze pisane na Kremlu. Tocząca się od czterech lat niewypowiedziana wojna rosyjsko-ukraińska powróciła na pierwsze strony gazet. Zajmujący się bieżączką...
Georgette Mosbacher, ambasador USA w Polsce, stała się sprawczynią medialnego zamieszania w stosunkach między sojuszniczymi krajami. Cała ta awanturka nie ma większego znaczenia dla polityki obydwu państw, może natomiast pogrzebać szanse Donalda Trumpa na reelekcję i Partii Republikańskiej na utrzymanie większości w Senacie. Jest to możliwe za sprawą liczącej 12 mln obywateli Polonii w USA, która według analityków stała się w ostatnich latach języczkiem u wagi.
Stosunki Polski i USA mają charakter strategiczny. Koniec resetu i powrót zaangażowania Waszyngtonu w Europie nastąpił już pod koniec rządów Baracka Obamy. Zmiana stanowiska Waszyngtonu wymuszona była upokorzeniami Białego Domu ze strony Kremla w Syrii i agresją na Ukrainę. Polska jako ostatni duży kraj w NATO na wschodzie...
Gwałtowne demonstracje uliczne, które w ostatnich dniach wstrząsnęły Francją, nie doprowadzą do przesilenia. Są jednak przesłanką do stwierdzenia, że manewr establishmentu francuskiego i unijnego, ucieleśniony sukcesem wyborczym Emmanuela Macrona, dobiega końca.
A był to manewr, którego nie da się powtórzyć – to znaczy nie da się uwieść opinii publicznej kolejnym produktem wyborczego piaru, kryzys polityczny będzie się pogłębiał i jego następne wydanie zaobserwujemy zapewne wiosną – przy okazji wyborów do Parlamentu Europejskiego. Będą one we Francji rodzajem plebiscytu za czy przeciw obecnemu prezydentowi, którego nie ma on szansy wygrać. To zaś oznacza, że model integracji europejskiej promowany przez Macrona nie powstanie. Niemiecko-francuski motor integracji traci moc.
Specyfika...
W ubiegłym tygodniu miałam okazję uczestniczyć w spotkaniu posłów komisji do spraw zagranicznych Polski i Niemiec. Odbyło się ono w Bundestagu w Berlinie i należało do udanych.
Mówiliśmy o zagrożeniach, jakie niesie dla Europy projekt Nord Stream 2. O niebezpieczeństwie wynikającym nie tylko z łamania solidarności europejskiej w kwestii stabilności energetycznej, lecz także – w kontekście ataku Rosji na ukraińskie okręty na Morzu Azowskim – bezpośredniego zagrożenia dla krajów UE. Rosja tłumaczy swoje działania ochroną własnej infrastruktury – na Morzu Azowskim w Cieśninie Kerczeńskiej jest to most, na Bałtyku może stać się nią gazociąg. Mówiliśmy o tym – a warto to podkreślić, bo było to zaskakujące dla wszystkich stron – jednym głosem. Posłowie obozu rządzącego i opozycji...
Co pewien czas przekonujemy się, że nasze naiwne pojmowanie państwa niewiele ma wspólnego ze stanem rzeczywistym. Przesłuchanie Elżbiety Chojny-Duch, byłej wiceminister finansów w rządzie PO-PSL, po raz kolejny okazało się bolesnym przebudzeniem.
Ze słów doświadczonej i pewnej siebie byłej urzędniczki wynika, że politykę ekip Donalda Tuska i Ewy Kopacz kształtowali sprytni lobbyści. Działo się tak w samym sercu interesów państwa, w Ministerstwie Finansów.
Henryk Sienkiewicz włożył kiedyś w usta Bogusława Radziwiłła cytat: „Rzeczpospolita to postaw czerwonego sukna, za które ciągną Szwedzi, Chmielnicki, Hiperborejczykowie, Tatarzy, elektor i kto żyw naokoło. A my z księciem wojewodą powiedzieliśmy sobie, że z tego sukna musi i nam tyle zostać w ręku, aby na płaszcz wystarczyło, dlatego...
PiS obejmie władzę w sejmiku śląskim. Wszystko dzięki temu, że Wojciech Kałuża zdecydował się na współpracę z partią rządzącą, za co oprócz krytyki spadł na niego ogromny hejt. Nic dziwnego, dla „totalnej opozycji” to nie tylko prestiżowa porażka, lecz także wymierne straty.
Ale w województwie śląskim zaskoczenie może być tylko pozorne. Dlaczego? Ano z tej przyczyny, że PiS zdecydowanie wygrało tam wybory, zdobywając 22 mandaty. Koalicja Obywatelska wprowadziła 20 radnych, więc była pewna rządów na Śląsku. Z pozoru scenariusz dla opozycji był optymistyczny – połączone siły PO, Nowoczesnej, PSL i SLD dawały przewagę jednego mandatu. Wtedy do gry wszedł Wojciech Kałuża, który otrzymał z PiS propozycję objęcia funkcji wicemarszałka sejmiku. Radny z Żor, który reprezentował Nowoczesną,...
Komisja śledcza badająca działania państwowych instytucji w sprawie wyłudzania podatku VAT odniosła już spektakularny sukces. Posłom udało się dotknąć istoty rzeczy – patronami rozszczelnienia systemu podatkowego, które służyło okradaniu państwa, byli rządzący.
Za ich zgodą i z ich polecenia wpisywano do projektów ustaw zapisy szkodzące państwu, a służące grupom interesów – korporacjom, kancelariom podatkowym oraz – trzeba to nazwać wprost – najzwyklejszym mafiosom. Nie działo się to ani przez przypadek, ani z niewiedzy polityków PO i PSL. Żerowanie na państwie, przyzwalanie na nie było zasadą działania ekipy Donalda Tuska. Piszę o tym od lat, ale teraz mamy potwierdzające to dobitnie zeznania świadków i informacje płynące z publikacji nagranych rozmów najważniejszych polityków PO....
Wybory do Parlamentu Europejskiego (23–26 maja 2019) są dla Polski o tyle znaczące, że pomimo nieustającego ataku przedstawicieli totalnej opozycji, mogą pokazać siłę Dobrej Zmiany również w strukturach PE i Komisji Europejskiej.
Tydzień temu ruszyła europejska parlamentarna kampania profrekwencyjna pt. Tymrazemglosuje.eu („This time I’m voting”), mająca na celu zachęcenie – zwłaszcza młodego elektoratu – do uczestnictwa w majowych wyborach do PE. Stephen Clark, dyrektor ds. Biur Kontaktowych Parlamentu Europejskiego, podczas seminarium dla redaktorów naczelnych, zorganizowanego przez polskie biuro prasowe PE (21–22 listopada 2018, Bruksela), mówił, że trzeba „budować społeczność poparcia, żeby zachęcić do większego udziału w wyborach do PE”. „Naszym celem nie jest wskazanie, na kogo...
Pracownice Jugendamtu zaczęły babci wyrywać dziecko. W trakcie szarpaniny kobieta przewróciła się na podłogę. Wybudzonej ze snu i płaczącej Marcelince urzędniczki z Jugendamtu zakneblowały usta ręką. Babcia czołgała się jeszcze za Niemkami do windy, błagając, żeby nie zabierały dziecka. To jedna z wielu podobnych tragedii Polaków w Niemczech. Ale europosłanka PO Julia Pitera postanowiła bronić Jugendamtu w Parlamencie Europejskim.
Ataki na Jugendamt podważają „wzajemne zaufanie w ramach wspólnoty europejskiej” i „jest to temat, który regularnie powraca i staje się jak histeria antyszczepionkowa”. Tych słów Julii Pitery słuchali z niedowierzaniem Polacy mieszkający w Niemczech. Jugendamt jest przyczyną dramatów tysięcy Polskich rodzin w Niemczech, którym organizacja ta odbiera i...