Zabić prawdę

Urodzona w 1958 r. w Nowym Jorku jako Anna Mazepa, córka ukraińskich dyplomatów, stała się symbolem i nieugiętym liderem w kurczącej się strefie wolnego słowa. Była honorem i sumieniem współczesnej Rosji. Pojawiała się wszędzie tam, gdzie być powinna – na froncie walki z korupcją, za co w 2001 r. otrzymała nagrodę rosyjskiego Stowarzyszenia Dziennikarzy Złote Pióro, w miażdżonej Czeczenii, której poświęciła swoją książkę „Druga Wojna Czeczeńska”. W trakcie tragedii w Teatrze na Dubrowce uczestniczyła w negocjacjach, a potem demaskowała kłamstwa władzy, docierając do Chanpaszy, uczestnika grupy terrorystycznej, a zarazem współpracownika Kremla, jednego z niewielu świadków, którzy przeżyli. Usiłowała dotrzeć do oblężonej szkoły w Biesłanie, ale zasłabła w samolocie, prawdopodobnie podtruta. Ile sił demaskowała putinizm i ekipę rządzącą Rosją – wnikliwie i skutecznie. I doskonale wiedziała, na co się naraża. W jej komputerze pozostał ostatni, znamienny tekst: „Nienawidzę obecnej