Stanisław Szczuka - zasłużony obrońca prześladowanych w PRL

Już po obaleniu Władysława Gomułki i zastąpieniu go przez Edwarda Gierka wraz z Janem Olszewskim wystąpił jako obrońca Wojciecha Ziembińskiego w sprawie sądowej w Piszu oraz Olsztynie (w głośnej sprawie żartobliwie określanej w kręgach opozycyjnych jako „proces piski o pokój ryski”, czyli o kwestionowanie w gawędzie harcerskiej zaboru przez Stalina polskich Kresów Wschodnich). W tym samym 1971 r. bronił w procesie nielegalnej organizacji niepodległościowej „Ruch” najpierw Jana Kapuścińskiego w letnim procesie „Ruchu” w Łodzi, a następnie Stefana Niesiołowskiego w procesie przywódców organizacji na jesieni tegoż roku w Warszawie.

Nie sposób wymienić wszystkich inicjatyw prawnych i politycznych, w których w owym czasie śp. Stanisław Szczuka brał udział. Wraz z mec. Janem Olszewskim oraz późniejszymi członkami-założycielami Komitetu Obrony Robotników: Antonim Pajdakiem i Wojciechem Ziembińskim napisali w styczniu 1976 r. tzw. List 14 do Sejmu PRL, w którym protestowali przeciwko włączeniu do Konstytucji PRL zapisu o nienaruszalności sojuszu z ZSRR. Podjął współpracę z założonym w tymże 1976 r. przez Zdzisława Najdera tajnym Polskim Porozumieniem Niepodległościowym jako autor niektórych tekstów sygnowanych przez Zespół Problemowy PPN.

Po wybuchu w czerwcu 1976 r. protestów robotniczych w odpowiedzi na zapowiedzianą przez rząd PRL podwyżkę cen śp. Stanisław Szczuka wraz z innymi adwokatami: Andrzejem Grabińskim, Witoldem Lisem-Olszewskim, Janem Olszewskim oraz Władysławem Siłą-Nowickim bronili represjonowanych za udział w tych protestach. Po powołaniu Komitetu Obrony Robotników współpracowali oni z Biurem Interwencyjnym KOR, a następnie KSS KOR. Mec. Szczuka wyjeżdżał wielokrotnie do Radomia, który został poddany przez władze represjom za masowy udział mieszkańców w protestach czerwcowych, bronił oskarżonych w tym mieście oraz w procesach apelacyjnych w Warszawie.

Później również nie odmawiał pomocy wielu pokrzywdzonym i...