Ziemie utracone

Pięknie ilustrowana książka-album stanowi znakomity przewodnik po Kresach, tak różny od proponowanej turystom na księgarskim rynku tandety Rozpiętość zainteresowań Sławomira Kopra może zapierać dech jego czytelnikom. Zauważam jednak, że są dwa tematy, na których szczególnie koncentruje się jego uwaga – niezwykłe kobiety i niezwykłe miejsca. W „Moich Kresach niezwykłych” prowadzi nas po ziemiach bliskich polskiemu sercu, nieodległych, choć często prawie nieznanych.  Nazywa je ziemiami utraconymi. Wychowani w PRL-u nie do końca zdawaliśmy sobie sprawę, co tak naprawdę nam zabrano po II wojnie. A przecież prócz ziem, dworów i kościołów zabrano nam kawał naszej historii, tradycji. Jako dzieciak nie uświadamiałem sobie do końca, dlaczego uczono nas lwowskich piosenek albo podczas ognisk harcerskich nucono „Polesia czar”. Sam odbyłem kilka wędrówek w tamte regiony, gdzie każda prawie nazwa porusza jakąś strunę narodowej pamięci. Razem z Koprem przypominamy więc sobie