Hańba Grodzieńska 1793. W milczeniu, według reguł sztuki

W najtrudniejszej dla Rzeczypospolitej dobie, gdy Rosja i Prusy ułożyły się co do drugiego traktatu rozbiorowego, został przez Moskali zwołany w Grodnie polski sejm. Ten ostatni sejm upadającej ojczyzny trwał od 17 czerwca do 23 listopada 1793 roku i zakończył się lat temu 230, zapisując w dziejach polskiego parlamentaryzmu haniebną kartę akceptacji traktatów rozbiorowych. Cel Katarzyny II został osiągnięty: w oczach zachodniego świata rozbiór dokonał się w zgodzie z „cywilizacyjnymi normami” – Polacy najpierw „sami” odstąpili część ziem swojej ojczyzny Rosji, a następnie Prusom.

Rok 1793 – smutny to był rok, od samego początku, aż do jego końca. A raczej smutne to były lata, bo i rok 1792 przyniósł nam bolesne klęski: to wówczas Moskale wraz z targowiczanami wkroczyli w granice Rzeczypospolitej i mimo dzielnego oporu pokonali Polaków. Na jesieni 1792 roku caryca powierzyła generałowi Jakobowi Sieversowi misję dokonania II rozbioru Polski, którą wykonał on