Kłamstwo ma wprawdzie krótkie nogi, ale niedostatek ten nadrabia bezczelnością i ruchliwością. Teoretyk (i praktyk) gatunku, doktor Joseph Goebbels, twierdził, że kłamstwo wielokrotnie powtarzane w końcu staje się prawdą. Nie sądzę, aby do końca w to wierzył.
Kłamstwo totalne wymaga bowiem jednej rzeczy. Monopolu informacyjnego. Można wcisnąć ludziom każdy kit pod warunkiem, że przekazywane informacje nie będą możliwe do sprawdzenia. Ideał mógł udać się w Związku Radzieckim, gdzie blokada informacyjna była szczelna, a wspierał ją paniczny lęk przed represjami i genetyczna uległość wobec władzy. Wciskanie kłamstwa udaje się najlepiej wówczas, gdy fałsz jest ukryty w zawiesinie prawd i półprawd, nadto jeśli odpowiednio trafia w oczekiwania odbiorcy. Trudno wmówić głodnemu, że jest syty, ale już wskazać sprawcę głodu przychodzi dużo łatwiej, jeśli będzie to ktoś z gruntu niesympatyczny – obszarnik, imperialista, Żyd. Idealną pożywką dla kłamstwa są własne
SUBSKRYBUJ aby mieć dostęp do wszystkich tekstów oraz lektora na gazetapolska.pl
Miesięczny dostęp do wszystkich treści serwisu www.gazetapolska.pl.
Masz już subskrypcję? Zaloguj się
* Masz pytania odnośnie subskrypcji? Napisz do nas [email protected]
