„Polakom po pysku”, czyli historia pewnego konfliktu

„Natychmiast po wejściu do miasta wywiesili Czesi na wieży ratuszowej chorągiew o czeskich kolorach narodowych. Zaraz też pozdzierano wszystkie orły polskie, przyczem żołnierze czescy orły te deptali, pluli na nie i rzucali do Olzy” – wspominał w 1919 r. zajęcie Cieszyna przez Czechów redaktor „Dziennika Cieszyńskiego” Gromy sypały się i wciąż sypią na II RP za wkroczenie 2 października 1938 r. na Zaolzie. Jednak mało kto pamięta, że akt ten miał swój prolog 19 lat wcześniej, kiedy to Czesi, łamiąc umowy, brutalnie wyparli stamtąd Polaków. Zaolzie to potoczna nazwa zachodniej części górnośląskiego Księstwa Cieszyńskiego, pochodząca od rzeki Olzy, która oddziela tę krainę od reszty Górnego Śląska. Po I wojnie światowej było ono zamieszkane głównie przez Polaków (123 tys.), mniejszość stanowili Czesi (32 tys.) i Niemcy (22 tys.). Zarówno odrodzona po zaborach Polska, jak i powstała po rozpadzie Austro-Węgier Czechosłowacja zgłaszały pretensje do tego zasobnego w