Pojednanie whisky z serem i tulipanów z corridą

Narody Europy właśnie są na etapie odzyskiwania świadomości, a nawet samodzielnego myślenia, bo byt skrzeczy. I nie jest tak, jak do niedawna bywało. Sypie się integracja, której nie uratuje nawet hasło o pojednaniu. Bo pojednać się można z wrogiem. Ale jak się jednać z przyjaciółmi?   Jakoś nikogo nie poruszyła epokowa wizyta przewodniczącego Komisji Europejskiej Jose Manuela Barroso w Warszawie oraz jego rozmowy z premierem Tuskiem i prezydentem Komorowskim. Ważniejsze media potraktowały to wydarzenie per noga, wychodząc z założenia, że ksiądz Lemański i ubój rytualny są ważniejsze od Barroso. Podobnie jak spór wokół rzezi wołyńskiej – czy należy ją zakwalifikować jako ludobójstwo czy rzeź o znamionach ludobójstwa. Sejm uznał, że to tylko znamiona, a nie jakieś ludobójstwo, bo gdyby tak było, to zrazilibyśmy sobie Ukraińców i utrudnilibyśmy integrację Ukrainy z Unią Europejską. Wspaniale, tak się zachowuje skarlały parlament skarlałego państwa, w którym zabija się patriotyzm i