Pomoc artystom to nie uprzywilejowanie, tylko eliminacja patologii

III RP miała zapewnić artystom wolny rynek sztuki, a stworzyła rynek dziki. Czas go wreszcie ucywilizować – mówi Wanda Zwinogrodzka. Z podsekretarz stanu w MKDNiS rozmawia Anna Krajkowska  Wokół projektu ustawy o uprawnieniach artysty zawodowego narosło wiele kontrowersji. Wątpliwości pojawiły się nawet wśród naszych redakcyjnych kolegów. Szczególnie drażliwym społecznym tematem stała się opłata reprograficzna. Przylgnęło do niej słowo wytrych: „danina” łączone z pretensjami, że odtąd wszyscy Polacy będą się zrzucać z własnych portfeli na artystów. Proszę wyjaśnić tę kwestię.   Opłatę reprograficzną wymyślono w Niemczech, ponad pół wieku temu. To rekompensata za straty, jakie artyści ponoszą na skutek korzystania z ich dorobku w ramach tzw. dozwolonego użytku prywatnego. Mechanizm rekompensaty polega na tym, że producenci przekazują artystom drobny procent zysków ze sprzedaży urządzeń, które służą kopiowaniu i odtwarzaniu utworów na własne potrzeby